Читать книгу Mary (Türkçe) - Jorge Isaacs - Страница 9

Geceleri Emma masaya gelmek için kapımı çaldı. Gözyaşlarının izlerini gizlemek için yüzümü yıkadım ve gecikmemi mazur görmek için elbiselerimi değiştirdim.

Mary yemek odasında değildi ve boşuna, mesleklerinin normalden daha uzun süre oyalanmasına neden olduğunu hayal ettim. Babamın boş bir koltuk olduğunu fark ederek, onu istedi ve Emma, o öğleden sonra başının ağrıdığını ve zaten uyuduğunu söyleyerek onu mazur gördü. Etkilenmemeye çalıştım; Ve sohbeti keyifli hale getirmek için her türlü çabayı göstererek, az önce ziyaret ettiğimiz çiftliklerde bulduğum tüm gelişmelerden coşkuyla bahsettim. Ama hepsi işe yaramazdı: babam benden daha yorgundu ve erken emekli oldu; Emma ve annem çocukları yatağa yatırmak ve Maria'nın nasıl olduğunu görmek için kalktılar, aynı şükran duygusuna şaşırmadan teşekkür ettim.

Emma yemek odasına dönse de, akşam yemeğinden sonra uzun sürmedi. Kart oyunlarına katılmam konusunda ısrar eden Philip ve Heloise, gözlerimi uykulu olmakla suçladılar. Ertesi gün dağa kadar bana eşlik etmek için annemden boşuna izin istemişti, bu yüzden hoşnutsuzlukla geri çekildi.

Odamda meditasyon yaparken, Meryem'in çektiği acının nedenini tahmin ettiğimi sanıyordum. Varışımdan sonra odadan nasıl çıktığımı ve gizli aksanının üzerimde bıraktığı izlenimin, bir duyguyu bastıran birine özgü bilgelik eksikliğiyle cevap vermeme nasıl neden olduğunu hatırladım. Üzüntüsünün kökenini zaten bildiği için, ondan bir af elde etmek için bin can verirdi; Ama şüphe ruhumun kargaşasını şiddetlendirmeye başladı. Meryem'in sevgisinden şüphe ediyordum. Neden kalbim onun aynı şehitliğe maruz kaldığına inanmaya çalışıyor diye düşündüm? Beni bu kadar güzelliğe, bu kadar masumiyete sahip olmaya layık görmeyin. Beni onun için sevgisinin nesnesi olarak kendime inanma noktasına kadar şaşırtan o gururu yüzüme fırlat, sadece bir kız kardeş olarak sevgisini hak ediyordum. Deliliğim içinde daha az dehşetle, neredeyse zevkle, bir sonraki seyahatim hakkında düşündüm.