Читать книгу ТАНЛАНГАН АСАРЛАР - - Страница 65

Бу кун тонг саҳардан гўзал, олтинсоч

Офтоб зулфи кўкка сиғмай тошади.

Сен ҳам эрта туриб дарбозангни оч:

“Тонгда фаришталар ризқ улашади”.

Ёлғиз эртакдамас фаришта насли,

Афсонада эмас алвастилар ҳам.

Алвасти қалблардир ёвуз, ғаразли,

Фаришта юзлардан хуррамдир олам.

Покиза йигитнинг дилбар санами,

Қалбини ёндириб ишқи беғубор.

Сани тиласа ул, истаса сани,

Фариштаси бўлиб эшигига бор.

Одамхўр алвасти қонли қўл билан

Фаришта пайида юрар беомон.

Орзуга шошсангу эзгу йўл билан

Фариштанг бўлмаса ёмондур, ёмон.

Фақат елкадамас: санаб ўлтирган

Бири савоб, бири гуноҳимизни.

Бу кун елкаларни зил босиб турган

Фаришталар эмас, дунёлар вазни…

Бир вақт кўзим очиб мен палатада

Бош узра кўрганман халоскоримни.

Фаришта эди ул оқ халатида,

Бахш этгудай эдим унга боримни.

Бир вақт юрт кўкида кезганда машъум

Ўлим қузғунлари кетмайин нари,

Лочинларни жангга узатган маъсум

Сиз эдингиз ҳаёт фаришталари.

Олам оворадир бахт ахтаришда,

Ўзлигин излашда овора одам.

Ёлғиз эркакларда эмас фаришта,

Афсонада эмас алвастилар ҳам.