Читать книгу Татарские стихи - - Страница 12

Һәрберебезнең дә нәнәсе бар,

Нәнәй – кирәкле кеше.

Җылы килә кулларыннан,

Сыйпап алса аркамнан.

Сөю тулы күзләреннән

Сибелә якты нурлар.

Ашлары искиткеч тәмле,

Акыллы киңәшләре.

Тыңладым бишек җыры да,

Тибрәлеп татлы йокыда.

Дөньядагы иң шәп кәнфит

Нәнәй кесәсендә качып ята.

Яраткан оныгыма булыр дип,

Үзе ашамый, саклап тота.

Нәнәй, син шатлык илем,

Искиткеч зур байлыгым.

Тормышымда син булгач,

Рәхәтлек кичереп яшим.

Җыерчыклы кулларыңнан сыйпап,

Тузганак бүләк итәм.

Мәңгегә калырсың хәтеремдә,

Онытмам сине, нәнәм.