Читать книгу Татарские стихи - - Страница 8

Язны чак көтеп алдык,

Түземлек беткән иде.

Яз килде икән, димәк,

Яшәргә өмет бар әле.

Безнең йөзләр бүген җитди,

Бик мөһим эшебез бар.

Чыгып киттек урманга,

Яшел витамин җыярга.

Малайлар атлый ашыгып,

Әниләр бит көтәләр.

Яшел аш булыр өстәлдә,

Бүген кич, Алла бирсә.

Барып кердек урманга,

Тирә – як тулы үлән.

Саумы, урман, уртаклашчы,

Тәмле ризыгың белән?

Шаулап утырган урман

Кинәт кенә шым булды.

Дәшмәү – ризалык билгесе

Дип, уйладык без моны.

Тотындык үлән ашарга,

Какы, кәҗә сакалы,

Кузгалак, кыргый суган

Ашап рәхәтләндек без.

Аш пешерергә булыр дип,

Җыйдык балтырганын да.

Рәхмәт инде сиңа, урман,

Әлдә барсың дөньяда.

Саклап калдың ачлыктан

Яуыз сугыш вакытында.

Бер кочак үлән җыеп,

Шатланып зур байлыкка,

Йөгердек кайтыр якка,

Әниләр көтә анда.

Карап калды арттан,

Каен артына качып,

Кеше дә үлән ашый икән

Дип, гаҗәпкә калган куян.