Читать книгу Татарские стихи - - Страница 5

Ямьле май ае килде,

Дөньяны матурлый, тырышып.

Бакчаларда агачлар

Чәчәк ата ярышып.

Табигатьтә һәрчак тәртип,

Иң беренче ата муел.

Аннары алмагач, чия,

Аларга калганнар иярә.

Сирень ашыкмады быел,

Чәчәген күрсәтергә.

Нишләп, сиренькәем, соңладың,

Күнелең төшмәдеме әллә?

Уйлагансыңдыр, мөгаен,

Нигә инде чәчкә атам,

Янә шиңәргә булгач.

Эх, сирень, сиренькәем,

Синең хакта җыр язалар,

Ишеткәнең бар микән?

Димәк, шуңа лаексың,

Юкка җыр багышламыйлар.

Без бит сине яратабыз,

Бел, син безгә гел кирәк.

Гомерең кыска булса да,

Син биргән шатлык – безгә бүләк.

Озак яшәп тә бу дөнъяда

Файда китергәннәр сирәк.

Хуш исле матур сиреньнәр

Кыш буе тора күз алдында.

Матурлар күп безнең арада,

Алар синең кебек түгелләр.

Менә бит, нинди көчкә ия сүз,

Вакытында әйтә белсәң.

Сирень гөрләп чәчәк атты,

Уздырды барысын да.

Кеше күңелен күтәрергә дә

Бары тик бер сүз җитә.

Бер – беребезне мактап, канатландырып,

Матур итеп яшик бергә.