Читать книгу Տաղեր - იაკობ ცურტაველი - Страница 25

Տէր փառաց անճառ ծընեալն յառաջ քան զյաւիտեանս,

     Նոյն ծընաւ այսաւր ի Բեթղահէմ քաղաք Դաւթի:

Րաբունն երկնային իմաստութիւնըն Հաւր եւ բան,

     Յանբանից մըսուր ի խանձարուրս պատեալ դընի:

Նըստեալն ի քրովբէս յաթոռ փառացըն հինաւուրցն,

     Ի գիրկըս Կուսին տըղայապէս բազմի մանուկ:

Երկնաւոր զաւրացըն թագաւոր մեծ եւ յաղթող,

     Յամպ թեթեւ նըստեալ, ի յԵգիպտոս փախչի կամաւ:

Րամից համայնից ստեղծող եւ Տէր, անտես վերնոցն,

     Յերկրի երեւի եւ ընդ որդւոց մարդկան շըրջի:

Սրովբէից թեւաւք պարածածկեալն ի սուրբ սըրբոցն

     Խոնարհեալ հայցէ ի ծառայէն իւր մըկըրտիլ:

Եկեալ հուրն Աստուած Յորդանանու յորձանսն իջեալ,

     Ջրով կիզու ըզմեղս ադամային բնութեան մարդկան:

Սարսեալ ամլորդւոյն ի կիզանող ահեղ բոցոյն,

     Հրաժարէր մերձիլ ի ճառագայթն անճառ փառաց:

Ի բարձանց Հոգին աղաւնակերպ էջ առ նըմա,

     Մատամբ ցուցանէր զծածկեալ մարմնով բնութիւնն Աստուած:

Երկնից դրունք բացան, այն զոր փակեաց մեղաւք Ադամ,

     Հաւր բարբառ հընչեաց._ Դա' իմ Որդի, դըմա' լուարուք:

Սուրբ Երրորդութեան երից անձանց խորհուրդ յայտնեալ,

     Զոր փառաւորեմք անլըռելի ձայնիւ երգով:

Այժմ եւ հանապազ ընդ Հաւր զՈրդի գովեմք Հոգւովն,

     Միաստուածութեան տացուք ըզփառս միշտ յաւիտեան: