Читать книгу Տաղեր - იაკობ ცურტაველი - Страница 28

Նոյն ինքն անդրանիկըն Հաւր յառաջ քան զարեւ,

Եղեւ անդրանիկ այսաւր կուսական ծնընդեամբն:

Րոպէից քառից ստեղծողն ի նոյն խոնարհեալ,

Սըրբել զԱդամայ զյանցանս ի գետն Յորդանան:

Եկեալ հուրն Աստուած մարմնով մըկըրտիլ ի ջուր,

Սարսեալ Յովհաննէս տեսլեամբն, ոչ իշխէր մերձիլ:

Ի վերուստ իջեալ Հոգին նըման աղաւնոյ,

Երկնիցըն բացան դըրունք, Հայր յայտնեալ ցուցաւ.

Աղաղակելով գոչէր. «Դա' է իմ Որդի

Յինէն առաքեալ յերկիր, դըմա~ լըւարուքե:

Սա տաւնից մեզ տաւն, եղբարք, ժողովոց ժողով,

Բոլորից փըրկիչն այսաւր Յիսուս կոչեցաւ:

Արդ, յաւուր տաւնիս այս Տեառն անուանադրութեան

Նըւագ ցընծութեան երգեմք` ըզփառս ի բարձունս: