Читать книгу Nieznany Skarb - ks. Edward Staniek - Страница 51

Aby w jakiejś mierze dostrzec i pojąć ogrom bogactwa, który staje się naszym udziałem, aby zważyć niezwykłą doniosłość tego spotkania, potrzebna jest chwila skupienia. W życiu religijnym liczy się przede wszystkim bogactwo, które człowiek dostrzega. Dary niedostrzeżone, niezrozumiałe i niedocenione są przez nas mało wykorzystywane i łatwo mogą być stracone. Stąd wielka doniosłość dobrze odprawionego dziękczynienia.

Nadto istnieje jeszcze drugi powód, prawie zmuszający do przeznaczenia kilku minut na dziękczynienie. Jest nim szczęście wspólnoty. Im więcej ludzi przystępuje do Komunii Świętej, tym większa radość. Każde stwierdzenie, że obok mnie stoi człowiek prawy, sprawiedliwy, religijny – raduje serce. Tym ludziom można zaufać. Bo jeżeli stać ich na odpowiedź na Boże wezwanie – to faktycznie są to ludzie wielcy. Choćby to był z ich strony tylko kilkudniowy, chwilowy zryw. Mimo wszystko, to jest coś wielkiego. Bóg, który napełnił ich serce, w oparciu o tę odrobinę dobrej woli potrafi pozyskać ich dla siebie na zawsze.

Trzeba za to Bogu dziękować. Trzeba pomyśleć, ilu ludzi takich jak my jest na całym świecie. Tysiące, miliony. To się liczy, to świadczy o wzrastającym królestwie Bożym. Ta wspólnota ludzi dobrej woli, ta radość ze spotkania przy jednym ołtarzu samorzutnie wyrywa z naszych serc dziękczynny hymn pierwszych chrześcijan: „Dziękujemy Ci, Ojcze nasz...”.