Читать книгу Алексий Патриарх. Поэма - Лидия Иксанова - Страница 10

Ушан пеш лийын Алексей изинекак.

Волгыдо корно лийын тудын ончылно пешак.

Аваже ыштынеже ыле туныктышым моткочак,

Вет еҥ-влак, кунам тудо кутырен, колыштыныт тÿткынак.

Ачаже эргыжын ушанжым ужын, каласен:

«Тунем умбакыже – лият тый шанчыеҥ».

Изи рвезе вуйым веле рÿзалтен вет нунылан:

«Ачай, авай, ида шöрö, мый священникак лиям».

Кандаш ияш Алексий литургийым чылт чыла

Наизусть улмаш тугак тичмаш пала.

Да модынжат йоча-влак дене черкыште: кузе

Кая шнуй службо, молым таратен.

Ача-ава тыгайлан öрыныт изиш:

Вааламский шоҥгыеҥ-влак дечын йодыныт – мо тиде гын лиеш?

«Лектеш гын кöргö чон гыч шонымаш,

Лийшаш огыл и  нимогай лÿдмаш».

Псково-Печорский монастырь лийын ÿшаныше-влаклан

Шке шочмо сурт гае – Россий гыч куржшо эмигрант-влаклан.

Алексий пуйто ала-мом тугайым шкет пален

Да изи шÿмыштыжö пеш кугу ÿшаным шып ашнен.