Читать книгу Алексий Патриарх. Поэма - Лидия Иксанова - Страница 7

Ачаж дене аваже черкыш коштыныт тунам,

Россий гыч пагален керек-могай унам.

Ыш кÿрылт кыл кÿдыратле Питер дек,

Вет шочмо эллан кыл кучалын служитлен.

О Ревель! Тые луктыч туныктен-ыс богослов курс гоч,

Кид ден пышталтын дьяклн, а вара – иерей.

Шочынаван черкыже Таллиныште тылетла

Лиеш и сурт и пече ачажлан тунам.

Алексейлан изи годсек черке лийын шке пöрт

Нужнан иленыт, но тудлан тудо ыш шорт.

Мо дене черке-влак да юмоужмо ойыртем улеш?

Кузе ме илышым ты да вес тÿнялаште ужына, коеш.

Ме – хритиан, ме – православный: еҥ йоратымаш,

Пагалымаш, вашполшымаш, чын, порылык лийшаш.

Ме толына ты мландыш юмо полшымо ден вел,

Авалан юмо деч кава гычын вола ты волгыдо увер.

Кунам ме каена каваш, вашлийже манын юмына чоннам,

Яндар лийже ман, тыршена илаш эре шотан.

Эн сай, эн поро, чын, мотор, айдеме чонлан лишыл пеш —

Мемнан шÿм-чонлан пижше православийын религий, еш.