Читать книгу Dzieje starożytnych Chin - Maciej Kuczyński - Страница 12

Ostatni okres neolitu jest także znany jako chalkolit, czyli epoka miedzi. W Chinach nazywa się go również epoką Dziesięciu Tysięcy Państw (wan guo), nawiązując do legend, według których przed panowaniem pierwszej dynastii (Xia) nad Huang He istniało dziesięć tysięcy małych państw. Nazwa ta zawiera element prawdy, gdyż w III tysiącleciu p.n.e. na obszarze rozciągającym się od rzeki Huai na południu do rzeki Liao na północy znajdowało się wiele setek zbiorowisk ludzkich, złożonych najczęściej z jednej większej osady (od kilkuset do kilku tysięcy mieszkańców) otoczonej przez kilka do kilkunastu małych wiosek. Użycie wobec nich słowa „państwo” byłoby jednak anachronizmem.

Dawniej uważano, że w basenie Huang He dominowała wtedy jedna szczególnie zaawansowana kultura znana jako Lungszan. Dzięki rozkwitowi chińskiej archeologii wiemy dziś, że w ówczesnych północnych Chinach było na tym terenie wiele innych odrębnych i równie wysoko rozwiniętych kultur. W tym czasie było coraz więcej wojen, wczesne rytuały przekształciły się w religię, rządy wodzów plemiennych stały się bardziej autorytarne i w końcu zamieniły się we władzę królewską, pod koniec epoki zaś największe osady zaczęły już przypominać miasta.

Treść dostępna w pełnej wersji eBooka.