Читать книгу Historia erotyczna Kremla - Magali Delaloyle - Страница 9

Za czasów wielkich książąt i carów kobiety odgrywały już istotną rolę w polityce Kremla. Rzecz jasna, bardzo ważne były powiązania dynastyczne. Polityka rodowa obejmowała macierzyństwo i seksualność[1], ale także działania samych wielkich księżnych i caryc.

Choć ich funkcje nie były skodyfikowane, zgodnie z tradycją od żon władców oczekiwano, że będą troszczyć się o ich dobro, wydawać na świat zdrowe dzieci, które przeżyją, nadzorować pracownie krawieckie fortecy i dobierać tkaniny do upiększania pałaców i monasterów. W okresie jednak od Iwana III do Piotra Wielkiego pojawiały się już kobiety obdarzone charakterem i ambicją, które uczestniczyły także w życiu politycznym.

Niektóre z nich umierały we własnym łożu, innym przyszło drogo zapłacić za swoje aspiracje. Takie ryzyko wiązało się bowiem z konfliktami i intrygami w kręgu rodzin zbliżonych do cara, który z powodu dużej śmiertelności kobiet przy porodach i w połogu oraz bardzo wysokiej umieralności dzieci często żenił się wielokrotnie, aby za wszelką cenę pozostawić po sobie następcę tronu. Należeć do rodziny panującego oznaczało prawo do najwyższych godności, ale przynależność do rodu dziedzica, który przegrał walkę o tron, była równoznaczna z wygnaniem, więzieniem, klasztorem albo i śmiercią.