Читать книгу Моабитские тетради - Муса Джалиль - Страница 33

Төрмәм ишеген саклап, сакчы йөри,

Җиңнәрендә «сөңге» билгесе.

Йөрәгемә кадак каккан кебек

Аның салмак атлап йөреше.

Куркып аның ерткыч күзләреннән,

Тынып калган тирә-әйләнә.

Җир сыкрыйдыр кебек ул басканга,

Кояш аңа артын әйләнә.

Кешелеккә ямьсез бүкәй булып,

Кулларына тотып камчысын,

Ул утыра менә төрмә саклап, –

Коллык, вәхшәт, үлем ялчысы.

Тоткыннарның йөрәк итен чукып

Үтә аның козгын тормышы.

Аңа икмәк – кан һәм күз яшьләре,

Мәхкүмнәрнең соңгы сулышы.

Белсә иде шакшы бу кулларның

Күпме гомерләрне буганын,

Җир күтәрмәс иде бу кешене,

Кояш бирмәс иде нурларын!