Читать книгу Моабитские тетради - Муса Джалиль - Страница 40

– Мин яратам бер хатынны,

Матурларның матуры.

Тик шунсы бар: ул матурым

Үзе бер ир хатыны.

– Гаҗәп түгел ансы, тик әйт:

Ул ирен яратамы?

Яратмаса, кыен түгел

Төзәтү бу хатаны.

– Ул яратмый бер дә ирен,

Җене белән бер күрә.

Утырып-утырып, бу иренә

Чыкканына үкенә.

– Ә алайса, ул иреннән

Аерылсын, әйт син аңа.

Гөрләтеп бер туй итәрсез,

Кояш чыгар сиңа да.

– Аһ, туганкай, рәхмәт сиңа,

Алтын синең бу сүзең,

Ләкин бөтен бәла шунда:

Аның ире – мин үзем.