Читать книгу Jedz. Mała księga szybkich dań - Nigel Slater - Страница 7

Na początku 1991 roku dostałem list od Louise Haines z wydawnictwa Michael Joseph z pytaniem, czy kiedykolwiek myślałem o napisaniu książki. Louise przeczytała mój felieton w jednym z magazynów i chciała się ze mną umówić na spotkanie. Odpisałem, że jestem zachwycony propozycją i wdzięczny, ale wydaje mi się, że nie byłbym w stanie napisać książki. Dwa dni później Louise zaprosiła mnie na lunch. Tam narodziła się myśl o mojej pierwszej książce Real Fast Food, która została wydana jesienią 1992 roku. Dwadzieścia jeden lat później, po wydaniu dziesięciu książek kucharskich, dzienników, zbioru esejów i zmianie wydawcy, wciąż współpracujemy. Jestem jej niezmiernie wdzięczny.

Louise, ta książka jest dla Ciebie.

Dziękuję Jamesowi Thompsonowi za bezustanną inspirację, mądrość, wsparcie i przyjaźń. Bez Ciebie nie powstałyby ani książki, ani seria programów telewizyjnych, a życie byłoby o wiele mniej zabawne. Dziękuję za wszystko, sir.

Wyrazy wielkiej wdzięczności i serdeczności niech przyjmą także Victoria Barnsley, Jonathan Lovekin, Allan Jenkins, Ruaridh Nicoll, Gareth Grundy, Michelle Kane, Georgia Mason, Olly Rowse, Jane Middleton, Annie Lee, David Pearson, Gary Simpson, Araminta Whitley, Rosemary Scoular, Sophie Hughes, Richard Stepney z firmy Fourth Floor, Rob Watson i wszyscy z ph9 oraz Dalton Wong i George Ashwell z Twenty Two Training. Dziękuję również Jenny Zarins za mój zadumany portret. Wielkie dzięki dla wszystkich z „Observera” oraz obserwatorów mojego profilu @nigelslater na Twitterze. Dziękuję wszystkim i każdemu z osobna.