Читать книгу Krew na naszych rękach? - Paweł Lisicki - Страница 7

Między mitologią a faktami

Chodzi tu, powtarzam, o przeświadczenie raczej mitologiczne lub quasi-religijne: tam, gdzie rzecz dotyczy empirii, badania faktów i ustalenia prawdy o przeszłości, nie sposób mówić o czymś absolutnie jedynym i niepowtarzalnym, podobnie suma zebranych faktów nie pozwala mówić o żadnej powszechności winy. Takie wierzenie należy, mniemam, ściśle oddzielić od zwykłego sądu historycznego, zgodnie z którym w czasie drugiej wojny światowej kilka milionów Żydów zostało zabitych wskutek prowadzonej przez niemieckiego okupanta ludobójczej polityki. Zginęli oni jako niewinne ofiary masowej przemocy stosowanej przez Hitlera i niemieckich nazistów; obok nich jednak zginęły miliony innych równie niewinnych ofiar różnych narodów, czy to podobnie zamordowanych przez Niemców i ich siepaczy, czy też przez nie mniej zbrodniczy reżim komunistyczny na czele ze Stalinem. Kiedy dwóch morderców wzięło się za łby, zginęły miliony ludzi, niektórzy z przyczyn rasowych, inni klasowych, inni wreszcie dlatego, że zabrakło dla nich miejsca w planach obu totalitarnych przywódców.

Nie o tym jednak mówią wyznawcy quasi-religii Holocaustu. W ich oczach każda próba pokazania cierpień żydowskich w szerszym kontekście, umieszczenia ich obok innych masowych zbrodni XX wieku i na równi z nimi – od ludobójstwa Ormian zaczynając, przez masowe ofiary wielkiego głodu na Ukrainie, ludobójstwo Polaków w Generalnej Guberni, na Wołyniu i w Związku Sowieckim, a na masowych rzeziach w Rwandzie kończąc – jest przykładem relatywizowania. Kto tak robi, twierdzą, ma nie dość rozwiniętą wrażliwość. Nic dziwnego, że przy takim podejściu wszystkie inne cierpienia i zbrodnie, jakie miały miejsce podczas koszmarnych lat 30. i 50. ubiegłego wieku, bledną, tracą swą przerażającą siłę, stają się jedynie wstępem, niekiedy tłem, a niekiedy peryferiami czy marginesem jedynego prawdziwie dziejowego zdarzenia, które to rzekomo miało zmienić i wywrócić całkowicie duchowy porządek świata. W tej opowieści nie-Żydzi mogą odgrywać ograniczoną liczbę ról. Najlepsi z nich mogli Żydów ratować, jednak zdecydowana większość pozornie dobrych i zwykłych ludzi uczestniczyła w ten czy inny sposób w zbrodni. Jeśli nie zabijała, to przynajmniej w niewystarczający sposób się temu przeciwstawiała. Z wyjątkiem zatem owej nielicznej garstki sprawiedliwych wszyscy inni mają krew na rękach.

Treść dostępna w pełnej wersji eBooka.

1 http://www.tvn24.pl/wiadomosci-ze-swiata,2/szef-fbi-o-holokauscie-james-comey-oskarza-polakow,535074.html

2 http://www.tvn24.pl/wiadomosci-ze-swiata,2/szef-fbi-o-holokauscie-james-comey-oskarza-polakow,535074.html

3 http://www.tvn24.pl/wiadomosci-ze-swiata,2/szef-fbi-o-holokauscie-james-comey-oskarza-polakow,535074.html

4 http://www.tvn24.pl/wiadomosci-ze-swiata,2/szef-fbi-o-holokauscie-james-comey-oskarza-polakow,535074.html

5 Kaplan, Conscience and Memory, s. 20. (Cytaty ze źródeł obcojęzycznych w tłumaczeniu własnym autora – przyp. red.).

6 Novick, The Holocaust in American Life, s. 200.

7 Steiner, Language and Silence, s. 182.

8 Wiesel, The Holocaust as Literary Inspiration, s. 7.

9 Cyt. za: Cracknell, Christian Theology..., s. 65–66.

10 Cyt. za: Cracknell, Christian Theology..., s. 66.

11 Keff, Antysemityzm, s. 178.