Читать книгу O naturze ludzkiej - Roger Scruton - Страница 10
ОглавлениеZapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
1 J. Bowlby, Przywiązanie, przeł. M. Polaszewska-Nicke, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007; John Bowlby, A Secure Base, New York: Routledge, 1988. [wróć]
2 J. Bowlby, Przywiązanie, op. cit., s. 215. [wróć]
3 A.R. Wallace, Natural Selection and Tropical Nature: Essays on Descriptive and Theoretical Biology, London: Macmillan, 1891. Zob. również A.R. Wallace, Darwinism: An Exposition of the Theory of Natural Selection with Some of Its Applications, London: Macmillan, 1889, chapt. 15. [wróć]
4 K. Darwin, O pochodzeniu człowieka, przeł. S. Panek, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1959. [wróć]
5 Ibid., rozdz. 2, s. 76-116. [wróć]
6 S. Pinker, Jak działa umysł, przeł. M. Koraszewska, Warszawa: Książka i Wiedza, 2002, s. 579-581; G. Miller, The Mating Mind: How Sexual Choice Shaped the Evolution of Human Nature, New York: Doubleday, 2000. [wróć]
7 K. Darwin, Wyraz uczuć u człowieka i zwierząt, przeł. K. Dobrski, Warszawa: Drukarnia Józefa Sikorskiego, 1873. [wróć]
8 R.A. Fisher, The Genetical Theory of Natural Selection (1930), ed. revised, New York: Dover, 1958. [wróć]
9 Ciekawie opisuje to H. Cronin w książce The Ant and the Peacock: Altruism and Sexual Selection, from Darwin to Today, Cambridge: Cambridge University Press, 1991. [wróć]
10 J.M. Smith, G.R. Price, The Logic of Animal Conflict, „Nature” 246 (1973), s. 15-18. [wróć]
11 K. Lorenz, On Aggression, trans. M. Kerr Wilson, New York: Harcourt Brace, 1966. [wróć]
12 R. Axelrod, The Evolution of Cooperation, New York: Basic Books, 1984. [wróć]
13 Zob. na przykład M. Ridley, O pochodzeniu cnoty, przeł. M. Koraszewska, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis”, 2000. Należy podkreślić, że koncepcja altruizmu rodem z teorii gier różni się od teorii „inkluzywnego przystosowania”, której broni W.D. Hamilton, The Genetical Evolution of Social Behaviour, „Journal of Theoretical Biology” 7 (1964), s. 1-16. Zgodnie z tą teorią altruizm rozciąga się na krewnych proporcjonalnie do stopnia pokrewieństwa. [wróć]
14 V.C. Wynne-Edwards, Animal Dispersion in Relation to Social Behaviour, Edinburgh: Oliver and Boyd, 1962. Za pierwotną inspirację posłużył tutaj Lorenz, On aggression. Koncepcję Wynne’a-Edwardsa nieco swarliwie charakteryzuje Richard Dawkins w Samolubnym genie (1976), wyd. pol. przeł. M. Skoneczny, Warszawa: Prószyński i S-ka, 2012, s. 219-225, 228-231. [wróć]
15 Zob. zwłaszcza N. Chomsky, Language and Mind (1968), ed. 3, Cambridge: Cambridge University Press, 2006, gdzie język nazwany jest „przykładem prawdziwej emergencji — pojawienia się jakościowo odmiennego zjawiska w określonym stadium złożoności organizacyjnej” (s. 62). [wróć]
16 Autorem jednej z tych prób jest E. Linden, Apes, Men and Language, New York: Saturday Review Press, 1974, a z entuzjastów można wymienić M. Midgley, Beast and Man: The Roots of Human Nature, London: Routledge, 1978, s. 215-251. [wróć]
17 Zob. na przykład J. Maynard Smith i E. Szathmáry, Tajemnice przełomów w ewolucji: od narodzin życia do powstania mowy ludzkiej, przeł. M. Madaliński, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 200-203. [wróć]
18 Za przykład może posłużyć K. Sterelny ze swoją teorią kumulatywnej budowy niszy. Zob. Thought in a Hostile World: The Evolution of Human Cognition, Oxford: Blackwell, 2003. [wróć]
19 Próby sformułowania memetycznej teorii kultury zebrał R. Aunger (ed.), Darwinizing Culture: The Status of Memetics as a Science, Cambridge: Cambridge University Press, 2000. Teorię memu surowo krytykuje David Stove w Genetic Calvinism, or Demons and Dawkins, [w:] Darwinian Fairytales: Selfish Genes, Errors of Heredity, and Other Fables of Evolution, New York: Encounter Books, 2006, s. 172-197. [wróć]
20 R. Dawkins, Samolubny gen, op. cit., s. 359. [wróć]
21 D.C. Dennett, Odczarowanie: religia jako zjawisko naturalne, przeł. B. Stanosz, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2008. [wróć]
22 M. Arnold, Culture and Anarchy: An Essay in Political and Social Criticism, London 1869. [wróć]
23 Aczkolwiek D. Stove przywołuje Dawkinsa do porządku za to, że ten ostatni bez przerwy używa pojęcia „samolubny”, nie mówiąc, co mogłoby w tym kontekście znaczyć: zob. D. Stove, Genetic Calvinism, op. cit. [wróć]
24 Możliwość zastąpienia myślenia teleologicznego wyjaśnieniem funkcjonalnym to jeden z tematów następnej książki R. Dawkinsa Ślepy zegarmistrz, przeł. A. Hoffman, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1994. Wyjaśnienia funkcjonalne oraz ich zastosowanie poza obszarem biologii interesująco omawia G.A. Cohen, Karl Marx’s Theory of History: A Defence, Princeton: Princeton University Press, 1978. [wróć]
