Читать книгу Усё ўлічана. All inclusive - Сяргей Календа - Страница 5

Спа-цэнтар гатэлю – гэта звычайна рознакаляровы маскарад, цырк, гэта блазны й шасьцёркі. Тут працуюць майстры справы й ганарлівыя ёлупні, але кожны гатэль мусіць мець пэўнае якаснае абслугоўваньне, нягледзячы ні на што, нават на тое, што пэрсанал спа-цэнтру збольшага разбэшчаны й самазакаханы.

Ганна, масажыстка зь вялікім стажам, працуе спраўна, мае вялікую кліенцкую базу, але ў гатэлі паставілі такія кошты, што яна вымушаная абслугоўваць сваіх кліентаў у іншым спа, дзе часова арэндуе месца і працуе ў свае выходныя…

Што рабіць? Гатэль не павінен прастойваць, тым болей дазваляць майстрам забіраць кліентаў. Трэба вынайсьці нешта цікавае й новае ў масажнай майстэрні… Маркетолягу давялося папрасіць масажыстку аб дапамозе, каб прастымуляваць пэрсанал працаваць з кліентамі толькі ў гатэлі.

Вырашана было рабіць масаж у нумарох. Любы пастаялец гатэлю меў магчымасьць атрымаць масаж у сваім пакоі – добрая ідэя, выдатнае абслугоўваньне, зручнасьць, ня трэба ісьці ў спа, калі лянотна, – расплюшчыў вочы, пазваніў на рэцэпцыю, замовіў масаж, калі ёсьць вольны час у майстра.

Масажыстка Ганна – высокая, вельмі высокая й худая, нават звышхударлявая жанчына. Калі яна апранутая ў белы працоўны халат, то падобная да доўгай рыбы зь вялікім мясістым носам, які нагадвае авакада, й маленькімі чорнымі вочкамі-апалёнікамі, што кружляюць ў вачніцах хутка й амаль без гарманічнага ўнісону. Ганна ня надта прыгожа пасьміхаецца, яе ўсьмешка хутчэй нагадвае скрыўленьне вуснаў, быццам жанчына нюхае пракіслае малако, але кліенты, якім яна ўпершыню робіць масаж, проста вар’яцеюць і надалей аддана абслугоўваюцца толькі ў яе. Хто б што пра яе ні казаў, паглядаючы, як яна нязграбна перасоўвае сваімі косткамі, як яе цела праразае прастору, як яе авакада на твары варушыць ноздрамі, але рукі яе былі моцнымі, і масаж – усё, што ад яе патрабавалася.

Мэнэджар спа Юлія Цімафееўна добра зрабіла, калі параілася з масажысткаю: пастаяльцы, збольшага мужчыны, наперабой замаўлялі масаж у нумар, некаторыя нават па два разы на дзень… Ганна ледзь пасьпявала, бегала па паверхах, як ганчак, высалапіўшы язык, ацірала ручаі поту з твару – у торбе бутэлька з архідэйным алеем і ручнік, правая кішэнька халату выпуклая ад грошай, левая ўтрымлівае мабілку, пад халатам звычайна чорны станік і чорныя змакрэлыя майткі, на нагох тэпці й панчохі цялеснага колеру.

Усе былі задаволеныя, усім усё падабалася, але толькі ня мэнэджару спа Юліі Цімафееўне, якая не давала веры, што за некалькі месяцаў можна пасьпяхова напрацаваць такую буйную кліентуру… Вырашана было праверыць масажыстку ў справе.

Была раніца, пастаяльцы спускаліся на швэдзкі стол, на рэцэпцыі мяняліся зьмены, начныя адміністратаркі, лыпаючы заспанымі вачыма, намагаліся фірмова ўсьміхацца, але на іх усім было напляваць, як ахоўнікам, так і бэлбою, толькі прыбіральшчыца Валянціна Андрэеўна ўсьміхалася ў адказ. Была звычайная раніца, у гатэль завітаў каржакаваты мужчына, сівы, бадзёры, без валіз, толькі зь беларускім пашпартам, сам з Гомля, у Менску па справах на суткі. Мужчына засяліўся ў нумар на другім паверсе й адтуль амаль адразу, як толькі адчыніў пакой сваім электронным ключом, набраў спа-цэнтар і папрасіў сабе ў нумар агульны сілавы масаж, потым распрануўся, прыняў хуценька душ і стаў чакаць, седзячы на ложку, вада з мокрага цела капала на прасьціну.

Ганна была пунктуальнаю і а дзясятай ужо грукалася ў дзьверы.

Мужчына накінуў на яшчэ вільготнае цела халат і адчыніў. Далей было ўсё проста: ён падпарадкоўваўся загадам Ганны – лёг, зьняўшы халат, на ложак, сьпінаю да столі й пачаў напружана чакаць, калі ж пачнуцца алейныя крананьні, не даючы веры, што гэтае хударлявае дзяўчо (напэўна, былая спартсмэнка, мо бегам займалася) пачне масажаваць ягоную сьпіну, сьпярэшчаную невялічкімі кратарамі, якія нагадвалі пра гнойна-прышчавую маладосьць.

Ганна доўга марудзіла, рыхтавалася, штосьці рабіла, мужчына чуў толькі шоргат, пакуль раптам не адчуў, як на сьпіну пацёк халодны алей. Але халодна было толькі першыя тры сэкунды, далей Ганна пачала актыўна масіраваць яму плечы, шыю, патыліцу, рукі, ногі… Мужчына імгненна расслабіўся, разьмяк, стаў падатлівым, нібыта плястылін, разгалінаваўся на асобныя цягліцы, якіх быццам станавілася ўсё болей… Рукі Ганны былі чароўныя, яна мяла моцна й адначасова далікатна, тонка, амаль любоўна, яна дыхала цяжка, узбуджальна…

Калі з плячыма, сьпінаю, рукамі, нагамі было скончана, Ганна прайшлася па пазванкох уніз, і мужчына адчуў, як тонус і асалода ад масажу цалкам перадаліся ягонаму чэлесу.

– Цяпер, калі ласка, перавярніцеся, ляжце на сьпіну, я вам дадаткова за пятнаццаць даляраў адмасажую пэніс… – Ганна прамовіла гэта так абыякава, крыху стомлена, цяжка дыхаючы, нібыта гэта было такім жа масажным прыёмам, як звычайна. Мужчына не разгубіўся, перавярнуўся й адчуў, як пругкія, моцныя рукі Ганны мацаюць галоўку, падушачкамі пальцаў гладзяць пэніс па даўжыні, як далікатна ён кладзецца ў Ганніну далонь, алей зьмякчае крананьні… “Такі масаж каштуе значна больш!” – разважаў сабе мужчына, усьміхаючыся й паглядаючы на карціну на сьцяне – нязграбнае сучаснае мастацтва. Ганна ўжо сышла… Праз колькі часу, як і было дамоўлена, ён пра ўсё мусіў распавесьці Юліі Цімафееўне, але вырашыў на наступны дзень ізноў запісацца на масаж да Ганны ў іншым месцы, бо гэта неверагодна прыемна, гэта робіць увесь дзень каляровым і прывабным. Тут ніякіх даносаў і паклёпаў быць ня мусіць.