Читать книгу Na drugim brzegu Bosforu - Theresa Revay - Страница 17

Aga: tytuł nadawany wyższemu urzędnikowi cywilnemu lub wojskowemu w dawnej Turcji, również starszym mężczyznom.

Alafranga: zachodnie maniery.

Angora: miasto w środkowej Anatolii, przemianowane na Ankarę, stolica Turcji od 29 października 1923 roku.

Bajram: trzydniowe święto kończące okres ramazanu (patrz niżej).

Bej: pan.

Calfa: byłe niewolnice, intendentki lub opiekunki nowicjuszek w cesarskim seraju bądź konaku (patrz niżej).

Czarczaf: długa szata z kwadratowego kawałka tkaniny, używana jako płaszcz.

Efendi: tytuł grzecznościowy.

Entari: długa, osmańska suknia z rozcięciem z przodu, szerokimi rękawami i dekoltem, często spięta paskiem.

Fatwa: decyzja lub dekret wydany przez specjalistę od prawa islamskiego.

Feradże: długi do kostek płaszcz z szerokimi rękawami.

Gavour: w imperium osmańskim przydomek nadawany nie-muzułmanom.

Hammam: łaźnia publiczna w Turcji.

Hanim albo Hanim Efendi: pani; wyraz szacunku.

Haremlik: skrzydło domu zarezerwowane dla kobiet.

Karagöz: turecki teatr cieni.

Konak: duży, drewniany dom w mieście.

Pasza: wysoki tytuł nadawany generałom i gubernatorom prowincji, w imperium osmańskim uznawany za zaszczytny.

Padyszach: tytuł sułtana.

Raki: tradycyjny alkohol aromatyzowany anyżem, najczęściej wytwarzany z winogron.

Ramazan: ramadan.

Saraili: kobiety z cesarskiego seraju, dawne niewolnice, zwykle pochodzenia czerkieskiego.

Selamlik: skrzydło domu zarezerwowane dla mężczyzn.

Tanzimat: epoka reform przeprowadzonych w imperium osmańskim w latach 1839–1876.

Temenah: gest pozdrowienia.

Yali: drewniany dom na brzegu Bosforu.

Zarf: kubek, zwykle srebrny, do którego wkłada się filiżankę z kawą.