Жанры
Авторы
Контакты
О сайте
Книжные новинки
Популярные книги
Найти
Главная
Авторы
Tinus Horn
Wat het geword van Dinsdag?
Читать
Читать книгу Wat het geword van Dinsdag? - Tinus Horn - Страница 3
Оглавление
Vir my familie – behalwe oupa Hans
Предыдущая
Следующая
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
Оглавление
Купить и скачать книгу
Вернуться на страницу книги Wat het geword van Dinsdag?
Оглавление
Страница 1
Страница 2
Страница 3
Страница 4
Die radio in die taxi is oud en krapperig. Dit klink asof die omroeper oor sy woorde struikel, en dis seker gepas in ’n stad vol Argentyne en Hongare en Slowake en Swede en Belarusse wat sukkel om mekaar se kodewoorde wat vir Engels moet instaan te ontsyfer.
Hier’s hy weer, die ou met die fiets. Die twee trek nogal op mekaar, of hulle sou, as mens ’n fiets as “seningrig” kon beskryf. En hoekom kan mens nie? Die man is natgesweet en sy asem jaag. Die fiets, ’n donkerblou Raleigh, miskien bietjie meer gevorderd as die rooie wat ek op skool gehad het, lyk moeër as die man; seker dié dat die man hom teen die trappe op dra. Moeg of nie, die paartjie zoem by my verby, twee trappe op ’n slag. “Hi there,” sê die ou so in die verbygaan.
By Wits het ek van die vorige jaar af skelm in my ateljee geslaap en by die sportklub se gym gestort. Ek sê my ateljee. Dit was eintlik ’n M-student s’n; die derdejaars het ’n groot gemeenskaplike ateljee gebruik. Sy het ’n ateljee by die huis gehad en wou nie een by Wits hê nie. Bill Chymes het in my oor gefluister ek moet haar vra of ek dit kan oorneem. En sy het ja gesê. So maklik soos dit. Die admin by Wits was chaoties. Niemand het vrae gevra nie. Die volgende jaar het ek net aangebly. Simone Butler het min of meer dieselfde deal gehad. Ons was Bill se witbroodjies.
Martin Jennings, ’n mede-student wat later roem verwerf het as die Weekly Mail se spotprentkunstenaar maar ná 1994 gefire en deur Zapiro vervang is omdat Martin die nuwe regering net so driftig aangeval het as die oue, het my die aand van die uitstalling met Lloyd sien gesels en so in die verbyloop vlak agter my oor gefluister: “Whore!”
Ek het my verbeel ek gaan by die Metropolitan Museum uitstap en oorloop van inspirasie en aan die werk spring met my lewenstaak. Hier is kilometers muur- en vloerspasie wat die hele opgetekende en vervoerbare geskiedenis van kuns, van omtrent 900 vC tot vandag, netjies opsom.
{buyButton}
Подняться наверх
