Читать книгу Асылташ = Драгоценный камень - Юнысова Асия, Асия Юнысова - Страница 15

Күрше белән күрше – урам, кала!

Күршесез өй ялгыз йорт бит ул.

Күрше морҗасында тәмле төтен

Синең учагыңда ут бит ул.

Читән аша, ызан аша гына

Гомер сөрә безнең күршеләр.

Бер йомышсыз яки йомыш төшеп,

Хәл белешеп йөрер кешеләр.

Дошман угын күкрәгенә алып,

Калкан булып яши күршеләр.

Кунагыңны, үз кунагы күреп,

Өй түренә дәшәр кешеләр.

Күршең булсын үзеңнән дә әйбәт –

Иң шәп калкан бит ул бергәлек!

Чәлпәрәмә килә ямьсез гайбәт,

Күрше капкасына бәрелеп.

Күрше хакы Тәңре хакы бит ул!

Моннан әйбәт әйтү юк тагын.

Туй атлары гына таптасын ул

Ике күрше ызан-сукмагын.

Өең зурлап күршең сәлам бирсә,

Иң түреңнән аңа урын бир.

Тату күрше данын алдан йөртер

Ил кадерен белгән уңган ир.