Читать книгу Асылташ = Драгоценный камень - Юнысова Асия, Асия Юнысова - Страница 22

Татар тарала ул төрле якка,

Тик тарая бара юрганы.

Ешкынына чумып хәл җыярга

Урманы да хәзер юк аның.

Түгәрәктән атлап чыгу белән

Ана телен йота ят лөгать.

Чит гадәткә капка ачкан саен,

Өй түренә уза һәлакәт.

Адаштык та инде, саташтык та,

Каерылдык илдән читкә гел.

Шул чагында,

Бишек бавын тоткан ана кебек,

Урталыкка чыкты «Туган тел».

«Иң матур тел, – диде, – туган телең,

Әткәң-әнкәң теле, – диде ул. –

Кайт өеңә кире, татар улы,

Идел-Урал – илең», – диде ул.

Ишетелде сөрән бар дөньяга,

Барып җитте һәрбер өйгә дә.

«Таралгансыз, телсез балаларым!

Җыелыгыз минем тирәгә.

Ярлыкагыл сине – телсез кавем!

Ана телен җуйган – сулган гөл».

Уятучы бишек җыры булып,

Ил сагына басты «Туган тел».