Читать книгу Асылташ = Драгоценный камень - Юнысова Асия, Асия Юнысова - Страница 40

Бар халыклар, сугышып арыгач,

Утырышып учак тирәли,

Гел дә, гел дә тату яшәрбез дип,

Көйрәтәләр Солых челемен.

Бар халыклар, сугыш тәмам, диеп,

Кәгазь язып, мөһер басалар.

Безнең халык сугыш башлап йөрми,

Дус-дошманга куя самавыр.

Җиз самавыр, аннан ак самавыр

Бирнә булып килгән һәр өйгә.

Самавырның «йөзе» ачык иде,

Килен кебек иде үзе дә.

Самавырың көйле җырлаганда,

Чәй янында телләр языла.

Чәең каты, йөзең якты икән,

Кунак риза сыйның азына.

Самавырлы табын тирәсендә

Яучы алган кирәк җавапны.

Эш килешеп куллар сугышканнар –

Самавыр да шаһит – җаваплы!

Кайнап торсын әле бу самавыр,

Хуҗа булып татар өенә.

Яшь киленнәр биеп кенә йөрсен

Самавырның җыры-көенә!