Читать книгу Асылташ = Драгоценный камень - Юнысова Асия, Асия Юнысова - Страница 34

Тозлы мәгарәдә яткан чакта,

Тоеп тәндә аның сихәтен,

Балачакка кайтып барладым мин

Әрнү сеңгән тозның хасиятен.

«Бакчы, кызым мунча кергән икән,

Тоз каптыңмы әле, балакай?» –

Шулай диеп, миңа тоз йоласын

Гел үтәтә иде бабакай.

«Тозны чәчә күрмә – олы гөнаһ.

Тоз чәчелсә – ызгыш азактан».

Тоз йоласы белән кисәтүдә

Саклау булган олы газаптан.

«Ипи-тозым сиңа – якты йөзем» –

Телгә килә сүзгә баш булып.

Ипи белән гел янәшә йөри –

Табыннарга килә аш булып.

Бездә гадәт – кунак каршылаулар

Ипи өсләренә тоз куеп.

Тозсыз сүздән күп чак тыелсак та,

Әйтер сүзне әйттек тоз коеп.

«Бер тоз гына аны төзәтер», – дип,

Яраларга яптык әрнетеп.

Терек суларына бәрабәр ул –

Канга сала табиб эретеп.

Тоз күп кирәк безгә. Тоз табабыз,

Тауны тишеп яки тау ватып.

Авыр хезмәт үзе тоз-таш булып

Буыннарга төшә кайвакыт.

Нужаларның хакын белгән бабам:

«Тоз кабып куй!» – дигән иде шул.

Ачы яшем, тозлы тирем өчен

Кирәгерен белгән икән шул.