Читать книгу Титрайди юрак. Шеърият - Зулфибегим Адҳамзода - Страница 5

Деди инсон ғам чекдим ёмон,

Деди Аллоҳ шукр қил нолон.

Деди инсон, тўйиб кетдим жонимни ол.

Деди Аллоҳ ўйлаб сўзла эй нодон.

Деди инсон бергин бойлик йўқса сен ёмон.

Деди Аллоҳ шайтонга ҳай бер,

Ўлма бандам ибодат қил, икки дунё бўлгин омон.

Инсон кўрса осмон қулаб ер ютмади.

У ўйлади ибодат не, кайф қилсам ҳам кун ўтади.

Аллоҳ узоқ унга боқди, йиллар ўтиб,

Куни битиб, Азроил ҳам эшик қоқди.

Қаро ерга кирди инсон,

Қабр сиқар дод дегунча.

Олов ёнар эритгунча.

Мулкарнакр деди сабринг қанча?

Индамайсан, олов анча.

Деди инсон, эй фаришта бўлса эди жичча сабрим тиригимда,

Бўлар эдим жаннат аҳли ўлигимда.