Читать книгу Wetenschappelijke analyse van de Bijbelse brieven van de apostelen. Regel voor regel wetenschappelijke uitleg van de Bijbel - Andrey Tikhomirov - Страница 4

Hoofdstuk 1

1 Simon Petrus, een dienstknecht en apostel van Jezus Christus, die met ons het even kostbare geloof in de waarheid van onze God en Heiland Jezus Christus heeft aangenomen: (Simon is een Hebreeuwse naam, en Petrus is een Griekse, dubbele naam, de eerste voor Joden, de tweede voor alle anderen).

2 Genade en vrede zij u vermenigvuldigd in de kennis van God en van Christus Jezus, onze Heer. (De verklaring van de twee: God de vader en God de zoon).

3 Vanaf zijn goddelijke kracht is ons alles gegeven wat we nodig hebben voor leven en vroomheid, door de kennis van hem die ons geroepen heeft met heerlijkheid en goedheid (alles, zeggen ze, is van God en zijn zoon).

4 door dewelke ons grote en kostbare beloften gegeven zijn, opdat gij door dezelve deelachtig moogt worden aan de goddelijke natuur, nadat gij uzelven onttrokken hebt aan het verderf, dat door begeerte in de wereld heerst; (alles, zeggen zij, is van God en zijn zoon).

5 gij dan, die alle ijver daarop betoont, betoont de deugdzaamheid in uw geloof, en de voorzichtigheid in de deugdzaamheid (alles, zeggen zij, is van God en zijn zoon).

6 onthouding is in voorzichtigheid, geduld is in onthouding, vroomheid is in geduld (alles, zeggen ze, is van God en zijn zoon).

7 in vroomheid is broederlijke liefde, in broederlijke liefde is liefde. (Alles, zeggen zij, is van God en zijn zoon).

8 indien dit in U is en vermenigvuldigt, zo zult gij niet zonder succes en vrucht blijven in de kennis van onzen Heere Jezus Christus. (Alles, zeggen zij, is van God en zijn zoon).

9 Maar wie niets van dit alles heeft, is blind, heeft zijn ogen gesloten, heeft de reiniging van zijn vroegere zonden vergeten. Analogieën en vergelijkingen. Veroordeling van zonden, maar alles, zeggen ze, is van God en zijn zoon).

10 daarom, broeders, spant u meer en meer in om uw rang en verkiezing vast te maken; door dit te doen zult u nooit struikelen (de morele en ethische normen van de nieuwe religie vaststellen).

11 want zo zal u een vrije ingang worden geopend in het eeuwige koninkrijk van onze Heer en Heiland Jezus Christus. (De regel van Talion).

12 Daarom zal ik nooit ophouden u aan deze dingen te herinneren, hoewel gij dit Weet en in de tegenwoordige waarheid bevestigd wordt. (Het vaststellen van de morele en ethische normen van de nieuwe religie).

13 Maar ik acht het rechtvaardig, zolang ik in deze tempel ben, u met een vermaning op te wekken.

14 wetende, dat ik spoedig mijn tempel verlaten zal, gelijk als onze Heere Jezus Christus mij geopenbaard heeft. (Jezus Christus inspireerde zijn houding tegenover veel mensen, waaronder Petrus).

15 maar Ik zal proberen ervoor te zorgen dat u dit ook na mijn vertrek altijd in gedachten houdt. (Constante herinneringen).

16 Want wij hebben u de kracht en de komst van onze Heere Jezus Christus verkondigd, niet door het volgen van ingewikkelde fabels, maar door ooggetuigen van zijn grootheid te zijn. (Jezus Christus inspireerde zijn houding tegenover veel mensen, waaronder Petrus).

17 Want Hij heeft eer en heerlijkheid ontvangen van God den vader, toen hem zulk een stem uit de grote heerlijkheid gebracht werd: deze is mijn geliefde Zoon, in Denwelken Ik mijn welbehagen heb. (Yahweh «verwekte» de zoon van Jezus Christus).

18 en deze stem, die uit den hemel kwam, hoorden wij, toen wij met hem waren op den heiligen berg. (Deze stem werd «geschapen» door geïnteresseerde personen: de engelen-priesters van het zoroastrisme uit Parthië).

19 bovendien hebben wij het meest getrouwe profetische woord; en u doet er goed aan u ernaar te wenden als een lamp die schijnt in een donkere plaats, totdat de dag aanbreekt en de Morgenster in uw hart opkomt (de profeten «profeteerden» ook over Christus, analogieën en vergelijkingen).

20 in de eerste plaats wetende dat geen profetie in de Schrift op zichzelf kan worden opgelost. («Geen profetie in de Schrift kan op zichzelf worden opgelost»,» juiste" uitleggers van de oude Joodse geschriften zijn nodig).

21 want de profetie is nooit naar de wil van een mens uitgesproken, maar de heilige mannen van God hebben haar uitgesproken, bewogen door de Heilige Geest. (Het" volk van God «dat profetieën» uitte «stond onder de invloed van hypnose, in de oudheid werd het"bewogen worden door de Heilige Geest» genoemd).

Hoofdstuk 2

1 Er zijn ook valse profeten onder het volk geweest, zoals er ook valse leraars onder u zullen zijn, die verderfelijke ketterijen zullen inleiden en de HEERE, die hen verlost heeft, verwerpen, en snel verderf over zich brengen. («Valse profeten»,» valse leraren «zijn dat» volk van God «dat» verkeerde «propaganda voerde – ketterij die niet voldoet aan de eisen van manipulatoren achter de schermen,» de Heer verwerpen die hen verloste», daarom moeten ze"vernietigd» worden).

2 en velen zullen hun losbandigheid volgen, en door hen zal de weg der waarheid in smaad zijn. (Maar vanuit religieus oogpunt gebeurt alles in de wereld volgens de wil van God, inclusief «valse profeten», «valse leraren», antichristen – concurrerende stromingen in het opkomende Christendom die elkaar op alle mogelijke manieren in diskrediet brachten, onder hen waren die trends die het geloof in Christus verwierpen, bijvoorbeeld, aanhangers van Johannes de Doper veel nieuwtestamentische geleerden geloven dat Johannes werd geassocieerd met de Qumranitische gemeenschap in het woestijngebied van Judea, en zijn leer was een soort van hun leer. De Qumran manuscripten zijn manuscripten ontdekt in grotten in de Wadi Qumran gebied van de Dode Zee in het moderne Jordanië. De eerste vondsten dateren uit 1947. De gevonden fragmenten van manuscripten zijn voornamelijk geschreven in het Hebreeuws en Aramees. De manuscripten behoorden tot een religieuze groep die het orthodoxe jodendom niet erkende, en leefden in het gebied in de 2e eeuw voor Christus – 1e eeuw na Christus manuscripten. Het kan worden onderverdeeld in 3 groepen: de teksten van het Oude Testament in het Hebreeuws, evenals vertaald in Koine en Aramees; de apocriefen van het Oude Testament; de geschriften van de Qumranieten zelf. De Qumran manuscripten bevatten verschillende versies van het Oude Testament boeken, met inbegrip van die niet samenvallen met de canonieke (Masoretische) Tekst. Veel teksten zijn identiek aan die welke als origineel dienden voor de Septuagint, de Koine vertaling van de Bijbel in het Grieks. Fragmenten van Ben-Sira, het boek Tobit, fragmenten van het boek van Henoch in het Hebreeuws en Aramees werden gevonden uit de apocriefen van het Oude Testament (daarvoor waren alleen fragmenten in het Grieks en vertalingen in de oude Slavische en Ethiopische talen bekend), «testamenten» van individuele patriarchen, enz. De werken van de Qumranieten zelf omvatten het Handvest van de Gemeenschap, de rol van de oorlog, de rol van hymnen, opmerkingen over profetieën, en een aantal anderen. Het Handvest behandelt de doelstellingen van de Gemeenschap, de volgorde van toelating van de leden, hun taken. Het idee van de strijd van het koninkrijk van licht en gerechtigheid met het koninkrijk van duisternis en kwaad wordt uitgevoerd. De rol van de oorlog toont de laatste strijd tussen hen. De commentaren ontcijferen de profetieën, die volgens de Qumranieten in de Bijbel staan, over het lot van hun gemeenschap. Het commentaar op Habakuk vermeldt de stichter van de Gemeenschap, de «leraar der gerechtigheid», die werd vervolgd door een «onheilige priester». Sommige onderzoekers hebben de neiging om de «leraar van gerechtigheid» te zien als een prototype van Jezus Christus, evenals andere leiders van de gemeenschap. De Qumranieten beleden het jodendom, maar erkenden het gezag van de hogepriesters niet, ze noemden hun gemeenschap de nieuwe vereniging (wat eenheid met God betekent), en zichzelf – «zonen van het licht», Ebionieten – «bedelaars», «simpletons». Zij geloofden dat de beslissende strijd van de «zonen van het licht» met de «zonen van de duisternis» zou komen – en het kwaad zou worden verslagen. In afwachting hiervan leefden de Qumranieten in een gesloten gemeenschap. Ze introduceerden de gemeenschap van goederen, gezamenlijk werk, veroordeelden slavernij. Om in de gemeenschap te komen, moest je door beproevingen gaan. Binnen de Gemeenschap werd een strikte discipline gehandhaafd: priesters stonden aan het hoofd: de «jongere» leden (die nog niet alle tests hadden doorstaan) gehoorzaamden de «ouderlingen». De Qumranieten maakten deel uit van de Essen-beweging. Essenen, Essenen, Essenen – een Joodse sekte, informatie over die is bewaard gebleven door de schrijvers van de 1e eeuw na Christus Josephus, Plinius de oudere, Philo van Alexandrië. De Essenen vormden gemeenschappen waarin in de regel geen privébezit was, slavernij werd veroordeeld, fysieke arbeid verplicht was en handel in een aantal gemeenschappen werd verboden. Plinius de oudere schreef dat de Essenen in afzondering leefden, er waren geen Vrouwen Onder hen, ze verwierpen vleselijke liefde, kenden geen geld («Natural History», V.17, 73). De gemeenschappen van Essen waren gesloten van aard, het was moeilijk om erin te komen. De Essenen namen actief deel aan de anti-Romeinse opstand in Judea in 66—73, waarvoor, volgens Josephus, de Romeinen de gevangen genomen Essenen onderwierpen aan wrede martelingen («de Joodse Oorlog», II, 8, 2—13). Leo Taxil in the Funny Bible (p. 404) stelt dat de Essenen, of Essenen, die in een commune woonden, tolerantie beleden. Ze namen verschillende Perzische overtuigingen aan. De meeste moderne geleerden beschouwen leden van de Qumran gemeenschap (Qumranieten) als Essenen. De Qumranitische gemeenschap werd vernietigd tijdens de opstand tegen de Romeinen. Hun ideologie had een zekere invloed op de vorming van het vroege christendom. In de 2e eeuw voor Christus – 2e eeuw na Christus waren er ook religieuze en politieke sekten van de Farizeeën en Sadduceeën in Judea. De Farizeeën (andere-Hebr. Perushim-gescheiden) waren een oude Joodse sekte die vertegenwoordigers van de middenlagen Verenigde. De Farizeeën drongen aan op strikte naleving van de voorschriften van het Jodendom, predikten de leer van het hiernamaals, namen vijandige posities in tegen de hellenistische cultuur en onderscheidden zich door opzichtige vroomheid. De sekte legde de fundamenten van de Talmoed en de synagoge. Ambrogio Donini in het boek «At the Origins of Christianity», p. 40, schrijft: «maar zelfs de oudste christelijke gemeenschappen van Palestina, – we moeten dit niet vergeten – bekend als Ebionieten („armen“), verschilden niet van hen (Farizeeën – Tichomirs). Ze hielden volledige rust op zaterdag, de dag gewijd aan Jahweh, en voerden de belangrijkste joodse plechtige riten uit in een volgorde die al verschilde van Jeruzalem en de christelijke kalender benaderde met zijn compromis tussen de maan-en zonnecycli. Zij gaven er de voorkeur aan zichzelf de ’zonen van Zadok’ te noemen, naar de grote bijbelse priester, met wie de Sadduceeën ook verbonden zijn. Sadduceeën (namens Zadok, de stichter van de dynastie van de hogepriesters van de tempel in Jeruzalem. De profeet Ezechiël kwam uit een adellijke priesterlijke familie van de Sadokids, uit een familie die in Jeruzalem zelf woonde en blijkbaar deel uitmaakte van de staf van de tempel in Jeruzalem. Misschien heeft Ezechiël zelf enige tijd priesterlijke taken verricht. In ieder geval, zoals blijkt uit zijn profetieën, was hij zich goed bewust van de tempelorden, de topografie van de tempel en wat er in de meest intieme kamers gebeurde, en probeerde hij het monopolierecht van de Sadokids te rechtvaardigen om de belangrijkste priesterlijke taken in de tempel uit te voeren, het recht dat de Sadokids zich toe – eigenden na de hervorming van Josia) – een oude Joodse sekte bestaande uit een priesterlijke aristocratie. De Sadduceeën verdedigden de posities van de slavenhoudende elite, met wie hun belangen verbonden waren. Ze erkenden de Thora en ontkenden de mondelinge traditie-de Talmoed. Jezus Christus was niet alleen verbonden met de» bedelaars, de armen " – de Ebionieten, en dus met de Essenen, maar hij was ook een Nazarener-Nazarener. De Nazarener, man of vrouw, mocht geen wijn en andere bedwelmende dranken drinken, zijn haar niet knippen, geen huis binnengaan waar een dood lichaam lag. Sommige Nazareners waren door hun ouders voor het leven aan God toegewijd. Jezus werd ook geassocieerd met de Parthen-Perzen, handelend onder de naam «engelen», die glanzende kleren en vleugels op hun rug droegen – de Perzische Faravahar. Daarom zijn er veel dingen in de activiteit van Jezus die in tegenspraak zijn met de canons van de Essenen (Ebionieten), de Nazareners, de Joden en het Parthisch-Perzische Zoroastrianisme. Bovendien was de echte vader van Jezus een Griek van Syrische afkomst die ontsnapte uit het Romeinse leger, een panter. In de persoon van Jezus Christus was er een soort protest in algemene zin, waarbij veel van de overtuigingen en wereldbeelden van die tijd samen handelden tegen het despotisme van de corrupte Jerusalem hiëracy en hun Romeinse meesters).

3 en uit gierigheid zullen zij u vangen met vleiende woorden; hun oordeel is al lang gereed, en hun verderf sluimert niet. (De» verkeerde" profeten en leraren zullen spoedig omkomen).

4 Want indien God de engelen, die gezondigd hadden, niet gespaard heeft, maar hen gebonden heeft met de banden der duisternis der hel, zo heeft hij hen overgeleverd aan het gericht tot straf; en de engelen hebben verkeerd gehandeld, hier is God, die de wereld geschapen heeft!).

5 en indien hij de eerste wereld niet spaarde, maar in acht zielen het geslacht van Noach, de prediker der gerechtigheid, bewaarde, toen hij de vloed bracht over de wereld der goddelozen; (verwijzingen naar de geschiedenis van het Oude Testament).

6 en indien de steden van Sodom en Gomorra, veroordeeld zijnde tot vernietiging, tot as geworden zijn, om een voorbeeld te zijn voor toekomstige goddelozen, (verwijzingen naar de geschiedenis van het Oude Testament).

7 Maar Hij verloste het rechtvaardige Lot, moe van de bekering tussen gewelddadig verdorven mensen (verwijzingen naar de geschiedenis van het Oude Testament).

8 (want deze rechtvaardige, die in het midden van hen woonde, werd dagelijks gepijnigd in een rechtvaardige ziel, ziende en horende wetteloze daden) – (verwijzingen naar de geschiedenis van het Oude Testament).

9 dan weet de Heer natuurlijk hoe hij de vromen van verzoeking moet verlossen en de wettelozen moet bewaren tot de dag des oordeels, tot straf. vanuit religieus oogpunt Weet God alles, ook de toekomst. En als hij het niet weet, dan is het niet God, maar manipulatieve priesters!).

10 en vooral degenen die de Smerige begeerten van het vlees volgen, de autoriteiten verachten, vrijmoedig zijn, eigenzinnig en niet bang zijn om de Hogere te belasteren (God zal iedereen straffen, maar alles in de wereld wordt gedaan volgens de wil van dezelfde god).

11 maar de engelen, die hen in kracht en kracht overtreffen, spreken geen smaadend oordeel over hen uit voor het aangezicht des Heren. (Veroordeling van de goddelozen, zondaars, er wordt beweerd dat de engelen, die de goddelozen in kracht en kracht overtreffen, «geen verwijtend oordeel over hen uitspreken voor het aangezicht van de Heer»).

12 zij zijn als stomme dieren die door de natuur worden geleid, geboren om te vangen en te vernietigen, belasterend wat zij niet begrijpen, zullen zij in hun verderf worden vernietigd. (Analogieën en vergelijkingen).

13 zij zullen het loon der ongerechtigheid ontvangen, want zij hebben een welbehagen in de weelde van dag tot dag; schaamtelozen en bezoedelaars, zij genieten van hun bedrog, met u feestende. (Veroordeling van de goddelozen, zondaars).

14 hun ogen zijn vervuld van begeerte en van niet aflatende zonde; zij verleiden de zielen der ongerechtigheid; hun hart is gewend aan de gierigheid; Dezen zijn de kinderen der verdoemenis. (Zoon-in Semitische talen kan dit woord de betekenis hebben: «erfgenaam, afstammeling»(Mt 1:1),» volgeling " (Mt 12:27). Bovendien wordt het woord «zoon» in veel fraseologische zinnen gevonden: bijvoorbeeld de zoon van gehenna (Mt 23:15), de zoon van de duivel (handelingen 13:10), de zoon van de vloek).

15 toen zij het rechte pad verlieten, verloren zij de weg, in de voetstappen van Bileam, de zoon van Vosor, die het loon der ongerechtigheid liefhad (de veroordeling van Bileam, uit de geschiedenis van het Oude Testament).

16 maar hij werd schuldig bevonden aan zijn ongerechtigheid; een stomme ezel, die met een menselijke stem sprak, hield de waanzin van de profeet tegen. (De ezel is een totemdier, maar de priester sprak eigenlijk).

17 Dit zijn waterloze bronnen, wolken en nevels, voortgedreven door een storm; de duisternis van de eeuwige duisternis is voor hen bereid. (Analogieën met natuurverschijnselen).

18 Want wanneer zij opgeblazen onzin uitspreken, vangen zij de vleselijke begeerten en losbandigheid op van hen die nauwelijks achter de dwalenden zijn gebleven. (Veroordeling van de goddelozen, zondaars).

19 zij beloven hun vrijheid, omdat zij zelf slaven van verderf zijn; want wie door wie verslagen wordt, is een slaaf van hem. (Veroordeling van de goddelozen, zondaars).

20 Want indien zij, door de kennis van onzen Heere en Zaligmaker Jezus Christus, aan de verontreinigingen der wereld ontkomen, wederom in hen verstrikt en door hen overwonnen worden, zo is het laatste voor hen erger dan het eerste. (Veroordeling van de goddelozen, zondaars).

21 het zou beter voor hen zijn de weg der gerechtigheid niet te kennen, dan, als zij het geweten hebben, terug te keren van het heilige gebod, dat hun gegeven is. (Veroordeling van de goddelozen, zondaars).

22 maar het gebeurt hun volgens een waar spreekwoord: de hond keert terug naar zijn uitspuwsel, en het gewassen varken wentelt zich in de modder. (Analogieën met honden en varkens).

Hoofdstuk 3

Dit is de tweede brief die ik u schrijf, geliefden; ik win uw zuivere betekenis in hen op met een vermaning.

2 opdat gij gedenken moogt de woorden, die te voren gesproken zijn door de heilige profeten, en het gebod des HEEREN en des Heiland, dat door uw apostelen gegeven is. (Het vaststellen van de noodzaak om de toespraken van de profeten te gedenken, het gebod «van de Heer en Heiland, verraden door uw apostelen»).

3 Ten Eerste, weet dat in de laatste dagen schaamteloze spotters zullen verschijnen, handelend naar hun eigen begeerten (vermelding van de «laatste dagen»).

4 en zij zeiden: Waar is de belofte van zijn komst? Want sinds de vaderen begonnen te sterven, vanaf het begin van de schepping, blijft alles hetzelfde. (Niets in de wereld is aan het veranderen,» schaamteloze schelden die handelen naar hun eigen lusten" beweren. Angst voor kritiek).

5 degenen die zo denken, weten niet dat in het begin, door het woord van God, de hemelen en de aarde uit water en water bestaan: (God schiep de hemelen en de aarde met Zijn Woord, die «uit water en water bestaan»).

6 Daarom is de wereld van die tijd vergaan, verdronken door het water. (God heeft de wereld met water vernietigd).

7 maar de tegenwoordige hemelen en de aarde, die door hetzelfde woord besloten zijn, worden door het vuur bewaard tot de dag des Oordeels en des verderfs der goddelozen. (De tegenwoordige hemel en aarde, die door hetzelfde woord zijn ingekapseld, worden bewaard voor het oordeel van de goddelozen.)

8 Eén ding mag u niet ontgaan, geliefden, dat de HEERE een dag heeft als duizend jaren, en duizend jaren als een dag. (Bij God is alles mogelijk).

9 De HEERE vertraagt niet in het vervullen van de belofte, zoals sommigen het als een uitstel beschouwen; maar hij is geduldig met ons, niet wil dat iemand verloren gaat, maar dat iedereen tot bekering komt. (Berouw is gunstig voor het priesterschap, omdat er een suggestie van schuld is).

10 maar de dag des Heren zal komen als een dief in de nacht, en dan zal de hemel met een gedruis voorbijgaan, en de elementen, opgeflakkerd zijnde, zullen vergaan, en de aarde en al haar werken zullen verbranden. (Tat (Slavisch.– een dief. Elementen (Grieks) – in de Griekse filosofie – de primaire elementen (meestal aarde, water, vuur en lucht), die deel uitmaken van de materiële wereld).

11 als dit alles op deze manier wordt vernietigd, hoe zult u dan zijn in heilig leven en vroomheid (de bekering van alle soorten van moeilijkheden)?

12 wie wachten en verlangen naar de komst van de dag van God, waarop de ontstoken hemelen zullen instorten en de ontstoken elementen zullen smelten? (De bekering van allerlei moeilijkheden op de dag van de «komst van God»).

13 maar naar zijn belofte verwachten wij een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waarin gerechtigheid woont. (Gelovigen hopen op een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, «waar de waarheid woont»).

14 daarom, geliefden, terwijl u dit verwacht, streeft u ernaar onbevlekt en onberispelijk voor hem te verschijnen in de wereld (wachtend op het «oordeel van God»).

15 en beschouw de lankmoedigheid onzes Heeren als zaligheid, gelijk als onze geliefde broeder Paulus, naar de wijsheid, die hem gegeven is, u geschreven heeft.

16 zoals hij hierover zegt in alle brieven, waarin iets onbegrijpelijks is, dat de onwetenden en de niet-goedgekeurde tot hun eigen vernietiging wenden, zoals andere Schriften. (Christenen moeten onrechtvaardige beschuldigingen van ongehoorzaamheid aan de autoriteiten weerleggen met hun Onbevlekte leven).

17 daarom, geliefden, nadat u hiervan tevoren gewaarschuwd bent, zorg ervoor dat u zich niet laat meeslepen door de dwaling van de boosdoeners en dat u van uw verklaring afvalt (het is noodzakelijk om de «dwaling van de boosdoeners"te bestrijden).

18 maar groei in de genade en kennis van onze Heer en Zaligmaker Jezus Christus. Eer aan hem, nu en op de eeuwige dag. Amen. (De tweede brief bestaat uit drie hoofdstukken. De auteur van deze brief noemt zichzelf Simon Petrus, maar veel geleerden betwijfelen dat het echt werd geschreven door de apostel Petrus, en dateren het aan het einde van de I – begin van de II eeuw A. D. de stijl en ideeën van deze brief zijn zeer verschillend van de eerste, het was vrij laat overgenomen door de kerk. De apostel waarschuwt gelovigen tegen valse leraren die, in hun arrogantie, Jezus die hen verloste en zijn tweede komst zullen verloochenen. Christenen moeten de onrechtvaardige beschuldigingen van ongehoorzaamheid aan de autoriteiten met hun Onbevlekte leven weerleggen, ze moeten de komst van de Heer met waardigheid tegemoet treden. De hele boodschap is doordrenkt van hoop op de op handen zijnde terugkeer van de «Verlosser» en de verwachting van een nieuw universum volgens zijn woord, d.w.z. suggestie).