Читать книгу Sekretne życie zwierząt - Andrzej G. Kruszewicz - Страница 7

Czę­sto ludzie się zasta­na­wiają, czy zebra jest biała w czarne paski czy czarna w białe paski. Otóż zba­dano to dokład­nie. Wiemy, że zebra jest czarna w białe paski. W roz­woju pło­do­wym płód zebry jest czarny, a dopiero potem poja­wiają się białe paski. U każ­dej zebry two­rzą one uni­ka­towy wzór.

Wszyst­kie znane nam gatunki zebr żyją w Afryce. Zebra ste­powa i zebra Grevy’ego żyją na sawan­nach, zebra gór­ska na tere­nach gór­skich. U dwóch pierw­szych gatun­ków ogiery two­rzą haremy okre­sowe, luźne, roz­myte, dla­tego że wszystko, co w świe­cie zebr wiąże się z roz­ro­dem, dzieje się pod­czas wędrówki. Te samce nie są agre­sywne w sto­sunku do innych osob­ni­ków. Oczy­wi­ście – jak to w sta­dzie – zda­rzają się bójki i prze­py­chanki mię­dzy innymi sam­cami, ale nie widać w ich zacho­wa­niach praw­dzi­wej agre­sji.

Bywają także zebry, które pro­wa­dzą samotny tryb życia. Bar­dziej niż do stada przy­wią­zane są do kon­kret­nego miej­sca. Są to z reguły samce, które liczą na względy wędru­ją­cych samic pra­gną­cych sko­rzy­stać z trawy na łące bro­nio­nej przez ogiera. Bro­nio­nej jed­nak tylko przed innymi ogie­rami.

Jest nato­miast jeden wyjąt­kowy gatu­nek zebry – zebra gór­ska, którą mamy w ogro­dzie zoo­lo­gicz­nym w War­sza­wie. U tego gatunku haremy są nie­wiel­kie, grupy małe, żyjące w izo­la­cji w trudno dostęp­nym tere­nie, a ogiery to istne dia­bły – praw­dziwi macho. Ogier sto­jący na czele stada broni innym sam­com dostępu do swo­ich kla­czy. W gru­pie panuje ści­sła hie­rar­chia samic. Klacz o naj­wyż­szej pozy­cji w gru­pie prze­wo­dzi, pod­czas gdy samiec zabez­pie­cza tyły lub boki stada. Obszary życiowe poszcze­gól­nych grup sąsia­du­ją­cych ze sobą czę­sto nakła­dają się na sie­bie, ale obec­ność ogiera w gru­pie zwy­kle powo­duje, że inne samce trzy­mają się z daleka. A ogier pil­nuje porządku!

Żyjąca w sta­dzie klaczka nie może się od niego odda­lić. Pil­nu­jąc swo­jej samicy, macho prze­śla­duje inne ogiery, także te żyjące w bez­po­śred­nim sąsiedz­twie. Przy­znać trzeba, że, mówiąc kolo­kwial­nie, jest ostro! Bójki bywają bar­dzo zażarte, bar­dzo bru­talne, toczone z praw­dziwą furią i nie­czy­stymi zagra­niami. Mało tego, ogiery są też bar­dzo bru­talne w sto­sunku do kla­czy w swoim sta­dzie. Samice zebry gór­skiej muszą uni­kać domi­nu­ją­cego ogiera, mogą mu pozwo­lić jedy­nie na krót­kie zbli­że­nia. To utrud­nia hodowlę tego gatunku w ogro­dzie zoo­lo­gicz­nym, a w natu­rze ma on małe szanse na prze­trwa­nie.

To jest taki rodzaj macho, jakiego kobiety nie lubią. Macho agre­sywny. Taki macho powi­nien żyć sobie w górach na odlu­dziu jak te zebry gór­skie.