Читать книгу Księgowość małej firmy 2014 - Anna Jeleńska - Страница 10

Podatnik jest obowiązany prowadzić PKPiR rzetelnie i w sposób niewadliwy.

UWAGA!

Konsekwencje wadliwego lub nierzetelnego prowadzenia księgi mogą okazać się dla podatnika poważne. Organ podatkowy może bowiem, gdy brak jest ksiąg podatkowych lub dane wynikające z ksiąg podatkowych nie pozwalają na określenie podstawy opodatkowania, w drodze oszacowania samodzielnie określić jej wysokość, jak również wysokość należnego podatku.

Organ podatkowy określa podstawę opodatkowania w drodze oszacowania, jeżeli:

1) brak jest ksiąg podatkowych lub innych danych niezbędnych do jej określenia, lub

2) dane wynikające z ksiąg podatkowych nie pozwalają na określenie podstawy opodatkowania, lub

3) podatnik naruszył warunki uprawniające do korzystania ze zryczałtowanej formy opodatkowania.

Organ podatkowy odstąpi od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, jeżeli dane wynikające z ksiąg podatkowych, uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania, pozwalają na określenie podstawy opodatkowania. Organ podatkowy (organ kontroli skarbowej), podejmując decyzję o zastosowaniu szacunku (według art. 24b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), zobowiązany jest więc udowodnić, że – obiektywnie rzecz biorąc – nie miał możliwości uzupełnienia, czy też potwierdzenia danych wynikających z wadliwych czy nierzetelnych ksiąg za pomocą innych wiarygodnych i rzetelnych dowodów (np. opinii biegłych, informacji zebranych w toku oględzin).

Za niewadliwą uważa się księgę prowadzoną zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów i objaśnieniami do wzoru księgi.

Księgę uważa się za rzetelną, jeżeli dokonywane w niej zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty. Księgę uznaje się za rzetelną także, gdy:

1) niewpisane lub błędnie wpisane kwoty przychodu nie przekraczają łącznie 0,5% przychodu wykazanego w księdze za dany rok podatkowy lub przychodu wykazanego w roku podatkowym do dnia, w którym naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej stwierdził te błędy, lub

2) brak właściwych zapisów jest związany z nieszczęśliwym wypadkiem lub zdarzeniem losowym, które uniemożliwiło podatnikowi prowadzenie księgi, lub

3) błędy spowodowały podwyższenie kwoty podstawy opodatkowania, z wyjątkiem błędów polegających na niewykazaniu lub zaniżeniu kosztów zakupu materiałów podstawowych, towarów handlowych oraz kosztów robocizny, lub

4) podatnik uzupełnił zapisy lub dokonał korekty błędnych zapisów w księdze przed rozpoczęciem kontroli przez naczelnika urzędu skarbowego lub przez organ kontroli skarbowej, lub

5) błędne zapisy są skutkiem oczywistej omyłki, a podatnik posiada dowody księgowe odpowiadające przepisanym warunkom7.

Powyższe zasady stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia braku zapisów czy błędnych zapisów dotyczących kosztów uzyskania przychodu.

Podatnik jest obowiązany zbroszurować księgę i kolejno ponumerować jej karty.