Читать книгу Яңа гасыр тавышы / Голос нового века (на татарском языке) - Антология, Питер Хёг - Страница 39

Авырый балам.

Коелып

төшәр икән шулчаклы:

һаман төренебрәк ята,

уенчыгын кочаклый.

Ут чәчәр күзләре моңсу,

мөлдерәмә үзләре…

Тутырып бер карасамы —

үзәгеңне өзәрлек!

Аңа әле салкын караш

ташланмаган,

салкын сүз

әйтелмәгән,

һәм ул белми —

күпме кеше

ялкынсыз

йөрәкле килеш җан

асрый…

Аларга өмет әрәм:

кояшым, дип сыенасың —

зәмһәрир салкын бәрә.

Авырый балам.

Юрганга

төренә…

Ни хәл итим?

Үзе кызу, кайнар!

Әмма —

үзенә җылы җитми….

Кочагыма алам.

Эри…

Мин, кирәксә әгәр дә,

җанымны әзер,

биләүдәй,

юешенә җәяргә,

гомеремне әзер аңа

сукмак итеп салырга, —

сөрлекмичә, абынмыйча,

киләчәккә бар гына!

Савыгыр ул,

һич шигем юк,

савыгыр бу юлы да…

Әмма әйт, дөнья, сабыем

туенырмы җылыңа?

Шомлы җилләрең

шым гына,

күңел төбенә кереп,

туңдырмасмы —

карт әтисен

язда туң орган кебек?

Бәхетлерәк булсын алмаш!

Һәм җылырак булсын, рас —

көннәре дә,

кояшы да,

заманасы да бераз…