Читать книгу Księga dobrych myśli - Beata Pawlikowska - Страница 16

Cieszę się z pięknych, drobnych chwil. Widzę lśnienie kryształków śniegu na płocie i jasne, ciepłe światło w oknach domów. Jestem wdzięczna za to, że w ten zimny styczniowy poranek siadam w przyjaznej kuchni i piję ulubioną herbatę.

Jak inaczej czułabym się teraz gdybym obudziła się w parku na ławce! Albo w pociągu, który zatrzymał się pośrodku dzikiego pola!

Mam dom, mam gorącą wodę, dobry chleb na śniadanie. Jestem wdzięczna.

Kiedyś nie dostrzegałam tych drobnych rzeczy. Byłam wpatrzona w punkt znikający na horyzoncie. Ciągle w biegu, ciągle w niedoczasie, ciągle w stresie.

Nic mnie cieszyło nie dlatego, że brakowało mi powodów do radości, lecz dlatego, że nie potrafiłam ich dostrzec.

Teraz wreszcie nauczyłam się cieszyć z drobiazgów, które tak naprawdę są najważniejsze. To one tworzą materię mojej codzienności. To z nich czerpię czystą radość, śmiech, zachwyt, wdzięczność i szczęście.

Dostrzegam wszystkie przejawy piękna dookoła mnie.

Dzisiaj rano cieszę się z tego, że:

1.

2.

3.

4.

5.