Читать книгу Księga dobrych myśli - Beata Pawlikowska - Страница 20

Moje życie ma sens. Ma taką wartość, jaką ja sam jestem w stanie mu nadać. Kiedy odmawiam sobie opieki, wsparcia i odpowiedzialności za to co robię, czuję się jak rozbitek. Bez kompasu, zapomniany, głodny uczuć. Wtedy popełniam błędy. Zachowuję się nie tak, jak bym chciał, za co później muszę przepraszać.

Dlatego właśnie przykładam wagę do tego co robię, jak i kiedy. Ile śpię i czy mam szansę w pełni się zregenerować. Co jem i co piję. Czemu poświęcam moją uwagę i mój czas. Chcę żyć w pełny, bogaty i wartościowy sposób, ponieważ z doświadczenia wiem, że wtedy czuję się szczęśliwy, spełniony i mam poczucie sensu.

Kiedyś moim celem było gromadzenie aplikacji w telefonie, żeby mieć duży wybór gier. Poświęcałem im każdą wolną chwilę. Brakowało mi czasu na to, co było naprawdę ważne, bo za każdym razem kiedy czułem pokusę, ulegałem jej bez namysłu. Miałem gry, miałem przyjemności, ale dotkliwie brakowało mi czegoś, co nadawałoby mojemu życiu prawdziwy sens. Większy niż chwila rozrywki i zapomnienia.

Teraz wiem, że moje życie ma taki sens, jaki ja mu nadaję. Świadomie podejmuję decyzje. Na gry przeznaczam pół godziny dziennie, nie więcej. Pozostały czas przeznaczam na to, czym zawsze chciałem się zajmować: sportem, fotografią, rodziną, podnoszeniem kwalifikacji, nauką nowych umiejętności, gotowaniem zdrowego jedzenia. Już nie jestem bezdomnym rozbitkiem w archipelagu życia. Mam poczucie sensu i spełnienia.

Jaką zmianę mogę dzisiaj wprowadzić do mojego życia, żeby polepszyć jego jakość?