Читать книгу Trylogia Nadzoru - Charlie Fletcher - Страница 6

Heraklit z Efezu, fragment 64

Ogień żyje śmiercią powietrza, powietrze żyje śmiercią ognia; woda żyje śmiercią ziemi, a ziemia – śmiercią wody”. Tak mówi Heraklit z Efezu, starożytny filozof hołdujący zmianom i płomieniom, które kochają wszyscy alchemicy. Wierzył on, że to właśnie wieczny ogień – zarówno niewinne iskrzenie, jak i destruktywny pożar – jest kluczem do cyklicznego procesu transmutacji. Ta zaś zamienia ze sobą żywioły, przez co, jak twierdzi Diogenes Laertios, „świat naprzemiennie rodzi się i ponownie obraca w popiół w regularnych, nigdy niekończących się cyklach i zdany jest na łaskę losu”. Strzegąc fragmentu pierwotnej Pożogi, Wolne Bractwo Nadzoru Londynu nie chciało oddać tak potencjalnie destrukcyjnej siły w ręce kapryśnego losu i dlatego, wkładając w to mnóstwo wysiłku, jego słudzy sprytnie zamknęli ją w bezpiecznym, kontrolowanym przez siebie miejscu. Doprawdy, ze wszystkich magicznych obowiązków Nadzoru związanych z utrzymaniem równowagi między naturalnym a nadnaturalnym światem ochrona Pożogi jest powinnością fundamentalną, jest filarem, na którym opiera się cała idea balansu... Są też tacy, którzy wierzą, że Pożoga w ogóle nie pochodzi z tego świata i że uciekła do nas z innego wymiaru (ten zaś nieubłaganie ściga ją teraz, by pochwycić i zabrać z powrotem do siebie – stąd jej zmienność) – wymiaru pogrążonego przez tę ucieczkę w ciemności i spragnionego światła, lecz z tego, co mi wiadomo, są to tylko domniemania niepoparte liczącymi się dowodami.

Wyjątek z Wielkiej i tajemnej historii świata autorstwa rabina doktora Hayyima Samuela Falka (znanego również jako Ba’al Shem z Londynu)