Читать книгу Босыя на вогнішчы - Чарот Міхась - Страница 2

Вайна і пажар…

На вогнішчы людзі

Жывуць босымі.

– Няўжо ж гэтак і будзе?

Свой уласны дар

У чужых просім мы?

Працуй – на пана,

Працуй – на падпанка.

Жыць стала пагана.

А тут яшчэ з самага ранку

Усякі чорт лезе ў балота.

Ну і ёсць жа людзям ахвота?

Крыжам бы іх – каля плота,

Ды – трах!

Які тут страх?!

А ты маўчыш,

Цягнучы сам цяжкі крыж.

Крыжамі ўставілі поле,

Пад крыжамі – магілы.

Шлях класці да Волі

У людзей няма сілы.

– Эх, жыві як папала…

А для жыцця мала

Аднаго толькі хлеба.

Пагуляць бы, душу адвясці!..

Эх!.. пусці!!!

На ўсходзе зардзелася неба:

Нібы золата, падаюць косы…

На зямлі… агнявыя палосы, —

Дзень новы, новыя ночы,

Век новы: агню, дыму, попелу…

Будзе шмат каму горача,

Нам толькі цёпла,

Дармо што мы босыя!