Читать книгу Przywództwo. Złote zasady - Джон Максвелл - Страница 20

Prawo to, opisane w książce The 17 Indispensible Laws of Teamwork (17 niezastąpionych praw pracy zespołowej), brzmi: „Jeden znaczy zbyt mało, by osiągnąć wielkość”. Nic, co ma znaczącą wartość, nigdy nie zostało osiągnięte przez kogoś pracującego samotnie. Jeżeli nie wierzysz, spróbuj podać przykład. (Od wielu lat proponuję uczestnikom konferencji, by taki przykład podali, lecz jeszcze nikomu się to nie udało!) Szczerze mówiąc, jeżeli samodzielnie możesz zrealizować wszystkie cele dotyczące życia osobistego i pracy zawodowej, oznacza to, że mierzysz zbyt nisko. Co pewien czas ktoś mówi mi, że wszystko zawdzięcza tylko sobie. Mam wtedy ochotę odpowiedzieć: „Jeżeli wszystko osiągnąłeś sam, nie jest to chyba wiele warte”.

W moich organizacjach nie ma pracowników, lecz członkowie zespołów. Tak, płacę ludziom i oferuję im dodatkowe świadczenia. Nie pracują oni jednak dla mnie, lecz ze mną. Wspólnie realizujemy pewną wizję. Bez nich mój sukces jest niemożliwy. Beze mnie oni go nie osiągną. Potrzebujemy się nawzajem. Gdyby tak nie było, znaczyłoby to, że ktoś nie jest na właściwym miejscu.

Praca w grupie ludzi realizujących wspólną wizję może być niezwykłym doświadczeniem. Lata temu, gdy trzech tenorów – Jose Carreras, Placido Domingo i Luciano Pavarotti – występowało wspólnie, pewien dziennikarz chciał się dowiedzieć, czy starają się ze sobą konkurować. Każdy z nich był supergwiazdą i reporter miał nadzieję na ujawnienie ducha rywalizacji. Domingo jednak odrzucił takie przypuszczenia. ,,Musisz być całkowicie skoncentrowany na tym, by otworzyć serce na muzykę – powiedział. – Nie można rywalizować, gdy wspólnie się śpiewa”.

Od wielu lat staram się przyjąć taką postawę w stosunku do ludzi, z którymi pracuję. Koncentrujemy się na tym, co razem staramy się osiągnąć, a nie na hierarchii, profesjonalnym dystansie czy też ochronie posiadanej władzy. Przebyłem długą drogę od momentu rozpoczęcia przygody z przywództwem. Na początku myślałem, że na szczycie jest się samotnym. Jednak postawa ta się zmieniła; mogę to przedstawić w taki oto sposób.

Z:

„Na szczycie jest się samotnym”

na:

„Jeżeli na szczycie jestem samotny, gdzieś muszę popełniać błąd”,

a potem na:

„Wejdź na szczyt i dołącz do mnie”,

a potem na:

„Wejdźmy razem na szczyt”,

a potem na:

„Na szczycie nie jest się samotnym”.

Dzisiaj nigdy nie zdobywam szczytu sam. Moim zadaniem jest dopilnowanie, by cały zespół wchodził na niego wspólnie. Niektórych ludzi zachęcam, by wspinali się razem ze mną, a potem szli jeszcze wyżej. Nie przeszkadza mi to. Gdy wiem, że potrafiłem pomóc im w tej drodze, czuję wielką radość. Czasem odwdzięczają mi się i sami wyciągają pomocną dłoń. Jestem im za to wdzięczny.

Jeżeli jesteś liderem i czujesz się wyizolowany, to znaczy, że gdzieś popełniasz błąd. Samotność jest wyborem. Ja zdecydowałem się podróżować razem z ludźmi. Mam nadzieję, że postąpisz podobnie.

Gdy na szczycie czujesz się samotny, to znaczy, że gdzieś popełniasz błąd

Ćwiczenia

1. Czy jesteś lepszy w naukach ścisłych, czy sztuce przywództwa? Niektórzy liderzy lepsi są w zagadnieniach technicznych, takich jak tworzenie strategii, planowanie, finanse. Do silnych stron innych należą umiejętności miękkie: współpraca, komunikacja, przekazywanie wizji, motywowanie itp. W czym ty jesteś najlepszy?

Jeżeli bardziej odpowiadają ci zagadnienia ściśle techniczne, nigdy nie zapominaj o tym, że przywództwo to praca z ludźmi. Podejmij działania mające na celu rozwój kompetencji miękkich. Spróbuj chodzić powoli korytarzami biura, byś mógł rozmawiać z ludźmi i lepiej ich poznawać. Czytaj książki poświęcone nawiązywaniu dobrych relacji z ludźmi i uczestnicz w szkoleniach. Poproś o wskazówki znajomego, który umie zjednywać sobie ludzi. Szukaj porad. Rób wszystko, co konieczne, aby rozwinąć się w tym kierunku.

2. Dlaczego chcesz być na szczycie? Większość ludzi czuje w sobie naturalną potrzebę doskonalenia. Dla wielu jest to równoznaczne ze wspinaniem się po szczeblach hierarchii i zajmowaniem coraz wyższych stanowisk. Jeżeli twoją jedyną motywacją do zostania liderem jest pragnienie robienia kariery i profesjonalnego rozwoju, jesteś w niebezpieczeństwie, ponieważ łatwo możesz stać się liderem hierarchicznym – takim, który w stosunku do kolegów i pracowników odgrywa rolę udzielnego księcia. Poświęć czas, by wejrzeć w głąb siebie i zastanowić się, w jaki sposób jako przywódca możesz i powinieneś pomóc innym.

3. Jak silne jest twoje marzenie? O czym marzysz? Co chciałbyś osiągnąć w życiu osobistym i zawodowym? Jeżeli jest to coś, do czego możesz dojść sam, marnujesz potencjał przywódczy. Jeżeli jakiś cel wart jest wysiłku, jest też wart, by realizować go w zespole. Nie ograniczaj marzeń. Czy możesz sobie wyobrazić osiągnięcie czegoś takiego, co będzie wymagało pomocy innych? Jakich ludzi byś potrzebował, by zrealizować taki cel? Jakie korzyści mogą odnieść oni, a jakie ty lub organizacja? Myśl w sposób elastyczny, a z większym prawdopodobieństwem będziesz mógł wyobrazić sobie, że zdobywasz szczyt wraz z zespołem.