Читать книгу Przywództwo. Złote zasady - Джон Максвелл - Страница 9

Po raz pierwszy miałem możliwość rekrutowania ludzi. Pewien młody człowiek wydawał się bardzo obiecującym kandydatem, więc zatrudniłem go i zacząłem kształtować. Wkrótce odkryłem, że szkolenie i rozwijanie ludzi jest zarówno źródłem siły, jak i radości.

Mój podwładny i ja robiliśmy wszystko razem. Jednym z najlepszych sposobów uczenia innych jest zapewnianie im możliwości obserwowania, co robisz, udzielanie wskazówek i zachęcanie, by starali się zrobić to samodzielnie. Tak właśnie postępowaliśmy. Było to moje pierwsze doświadczenie w mentoringu.

Sądziłem, że wszystko przebiega wspaniale, aż pewnego dnia odkryłem, że pracownik podzielił się poufną informacją z innymi, nadużywając mojego zaufania. Poczułem się urażony nie tylko jako lider, lecz również osobiście. Czułem się zdradzony i oczywiście go zwolniłem. Jeszcze raz słowa liderów ze starszego pokolenia: „Trzymaj podwładnych na dystans” zabrzmiały mi w uszach.

Samotność nie jest związana z zajmowanym stanowiskiem;

jest to problem wynikający z osobowości.

To doświadczenie czegoś mnie nauczyło. Ponownie poczułem determinację, by utrzymywać dystans w relacjach z moimi pracownikami. Zatrudnię ludzi, by wykonywali wyznaczone im zadania. Ja także będę robił to, co do mnie należy. Prywatnie porozmawiamy sobie na przyjęciu przed Bożym Narodzeniem!

Przez sześć miesięcy udawało mi się utrzymywać relacje wyłącznie na płaszczyźnie zawodowej. Jednak pewnego dnia zdałem sobie sprawę, że takie odseparowanie się od podwładnych jest obosiecznym mieczem. Pozytywne było to, że nikt nie mógł mnie zranić. Z drugiej jednak strony nikt nie był w stanie mi pomóc. W wieku dwudziestu pięciu lat podjąłem więc następującą decyzję: jako lider będę nawiązywał bliższe relacje z podwładnymi. Poświęcę czas i podejmę ryzyko związane z bardziej zażyłymi stosunkami. Zanim będę kimś zarządzał, postaram się go polubić. Taki wybór sprawił, że stałem się bardziej podatny na zranienie. Jednak z drugiej strony bliższe relacje pozwoliły na wzajemne pomaganie sobie.