Читать книгу Veearts-vriende: Tania en die towerfluitjie - Helen Brain Nicky Webb Rico Schacherl - Страница 4

Vlooie is terug

’n Oomblik later gaan die voordeur oop.

“Mevrou Fourie!” snak Tania.

Die persoon wat instap, is die mens wat sy die meeste in die wêreld bewonder – ’n lang, waardige vrou met ’n perfekte liggaamshouding en blonde hare wat sy in ’n netjiese bolla dra. Sy vat-vat aan haar string pêrels en glimlag vriendelik toe sy vir Tania sien.

“O, hallo, Tania. Ilona, goeiedag. Ek het ’n sak van Prinses se hondekos nodig.”

Mevrou Fourie is Tania se skoolhoof, en Prinses is haar klein mopshond. Die een wat sy elke dag saam skool toe neem.

“Sekerlik, mevrou Fourie,” sê Ilona en sukkel steunend agter die lessenaar uit. Haar dik dye skuur teen mekaar terwyl sy na die sakke hondekos toe waggel. Haar sweetpakbroek is vol hondehare.

Mevrou Fourie plooi haar neus effens. Tania weet sommer, as Ilona een van haar leerders was, sou mevrou Fourie vir haar gesê het sy moet haar klere mooi skoon en netjies hou.

Terwyl sy kyk hoe Ilona ’n 25kg-sak hondekos op haar skouer hys, besluit Tania sy gaan ook eendag so goed versorg soos mevrou Fourie wees. Sy maak haar rug reguit en probeer soos mevrou Fourie glimlag, met haar ken in die lug.

“Wat makeer jou?” vra Ilona toe sy verbyloop. Sy laat val die sak by mevrou Fourie se voete en tik die bedrag in die rekenaar.

Mevrou Fourie haal ’n stapel pamflette uit haar handsak. “Ilona, ek wil jou graag ’n guns vra.”

Ilona lyk tevrede (sy hou daarvan om te voel ander het haar nodig), maar sy sê ongeërg: “Wel, mevrou Fourie, dit hang af wat dit is. Ek is geweldig besig met my werk hier, sowel as my werk vir dokter Katzenellenbogen, die TV-veearts. Daar’s nou ’n dokter wat weet hoe om ’n praktyk glad te laat verloop. Ek weet nie wat Arabella sonder my sal doen nie.”

Tania vervies haar. As daar iemand is wat weet hoe om ’n praktyk glad te laat verloop, is dit Arabella se assistent, Unathi. Sy wil net opspring en dit vir Ilona sê toe mevrou Fourie haar hand sag op die vrou se skouer sit.

“Ek weet hoe toegewyd jy is, liewe Ilona,” paai mevrou Fourie. “Jy sal die gemeenskap ’n groot guns bewys as jy die Kompetisie vir die Gehoorsaamste Hond, wat by die skool se kermis gehou word, sal beoordeel,” en sy gee vir haar ’n pamflet.

Ilona is vir ’n oomblik in die wolke. Sy tel die pamflet op. “Goeiste, die eerste prys is ’n hele R1 000!” Toe val haar gesig. “Wat van Julius? Hy sal ook graag aan die kompetisie wil deelneem. Ek kan hom nie inskryf as ek die beoordelaar is nie.”

“O genade,” sê mevrou Fourie en streel oor haar hare. “Ek veronderstel … dis vreeslik baie gevra, liewe Ilona, maar … kan jy dalk vir dokter Katzenellenbogen vra of hy die beoordelaar sal wees? Dit sal so ’n eer wees om hom daar te hê.”

“O, absoluut!” roep Ilona uit. “Ek maak dadelik werk daarvan.”

Mevrou Fourie betaal vir haar hondekos.

“Ek sal dit kar toe dra,” bied Tania aan en tel die sak op, al knak haar knieë amper onder die gewig.

“Dis baie gaaf van jou, Tania,” sê mevrou Fourie en glimlag goedig. “Ek sal die deur vir jou oopmaak.”

Toe sy die deur oopmaak, storm ’n huppelende deurmekaarspul van bruin en wit hare nader met iets wat hy in die modder agter hom aansleep. Tania steek in haar spore vas.

“Los dit, Vlooie, LOS DIT!” skree sy.

“Wat het hy in sy mond?” vra mevrou Fourie.

Tania laat val die hondekos en gryp Vlooie se halsband. “Los dit, los dit!” herhaal sy. Hy kyk na haar en rol sy mal oë. Sy weet sommer hy lag vir haar.

“Los dit!” brul Ilona en blaas op die Towerfluitjie.

Vlooie maak sy mond oop. ’n Groot geblomde granny panty val op die vloer by mevrou Fourie se voete.

Tania wil sterf van skaamte.

Dis erg genoeg dat haar ma aaklige onderklere dra. Maar dat mevrou Fourie dit moet sien – dis een te erg.