Читать книгу Moordenaarspijlen: Thriller - Henry Rohmer - Страница 11

7

"John Giacometti is een van de grote peetvaders waar niemand in de buurt kan komen," legde Mr. McKee, het hoofd van het FBI District New York, uit.

We zaten in zijn vergaderzaal en genoten elk van een kopje koffie dat door Mandy, de secretaresse van de baas, was gezet. Een koffie die een bijna legendarische reputatie had bij alle G-mannen in New York.

Naast Milo en mij waren ook agenten Orry Medina en Clive Caravaggio aanwezig.

Orry - zoals altijd gekleed in een nobele twist - zet de gouden dasspeld op zijn plaats. Hij zou waarschijnlijk zijn reputatie als de best geklede G-man van het district een tijdje verdedigen.

Clive was Italiaans-Amerikaans, wat pas geloofd werd toen hij zijn naam gaf. Omdat hij vlasachtig was, Viking-achtig.

Mr. McKee ging verder, "Narcotica, gokken, prostitutie en beschermingskartel". De familie Giacometti liet bijna niets weg, maar zorgde er altijd voor dat hun leden 'schoon' bleven voor de wet, als je begrijpt wat ik bedoel.

"Als je het mij vraagt, zal Giacometti binnenkort aan de legale kant staan," gooide Clive erin.

Mr. McKee knikte.

"Heel misschien. Niemand weet hoeveel van zijn zwarte miljoenen hij inmiddels zo wit als een laken heeft gewassen en zo volledig legale ondernemingen heeft opgericht.

"Maar je denkt dat hij binnenkort met pensioen gaat?" Daar heb ik voor gezorgd.

"Dat is heel goed mogelijk, Jesse. Het kan nog een paar jaar duren, maar het is duidelijk dat zodra dat soort geruchten de ronde doen, er wat onrust ontstaat. De potentiële opvolgers zitten al in de startblokken. John Giacometti is nog steeds koning van Klein Italië, maar in het geheim wordt de taart uitgedeeld..."

"En je denkt dat iemand probeert Giacometti van de troon te stoten voordat hij dat doet, zodat hij het ossenhaasje van zijn prooi kan pakken," zei Milo.

Orry zag er erg grimmig uit. "Dit betekent oorlog!"

"Na de laatste paar moorden, met zekerheid," was Caravaggio overtuigd.

Mr. McKee wendde zich tot mij en Milo.

"Heb je ondertussen iets ontdekt over deze man die een kruisboog gebruikt om zijn slachtoffers te doden?"

We hebben enkele uren achter de computer gezeten om alle beschikbare databases uit te putten.

Het resultaat was helaas nogal mager.

"Er zijn verschillende gevallen bekend van mensen die sterven aan kruisboogkogels van hetzelfde ontwerp. Alles wijst erop dat er een professionele moordenaar is die de voorkeur geeft aan deze methode."

"En ik dacht altijd dat de middeleeuwen voorbij waren," zei Orry.

Milo legt uit: "Een kruisboog kan vandaag de dag een high-tech wapen zijn. Als het van koolstof is gemaakt, is het ultralicht. Ook zal geen enkele metaaldetector er op reageren. Als je het uit elkaar haalt, kun je het gemakkelijk meenemen op het vliegtuig, wat een probleem is voor elke moordenaar met vuurwapens. En met het juiste richtmiddel kun je het op tweehonderd meter met dezelfde nauwkeurigheid raken als met een geweer..."

"Is er nog meer informatie over deze kruisboogmoordenaar?" Mr. McKee informeerde.

"Ik ben bang van niet," zei ik. "Geen foto, geen vingerafdruk. Enkele tegenstrijdige getuigenverklaringen en beschrijvingen. Hij lijkt een meester in vermomming te zijn. Een man voor speciale opdrachten. Het komt tenminste bij je op als je de lijst van zijn slachtoffers ziet..."

"Een freelancer, om zo te zeggen," Mr. McKee merkte op.

Ik knikte.

"Ziet er zo uit. Ik denk dat hij bij geen enkele groep hoort. Blijkbaar werkte hij zowel voor de Triades als voor de Cosa Nostra of de Oekraïners. Hij lijkt niet te behoren tot een familie of clan..."

"...wat het moeilijker zou moeten maken om hem te vinden," voegde Caravaggio eraan toe.

Mr. McKee knikte somber. "Een moordmachine voor bijzonder moeilijke gevallen. De vraag is, waarom is hij in New York? Hij moet een doel hebben!"

"Reynolds stierf toen hij de kruisboogmoordenaar probeerde te doden," "Met het tweede slachtoffer kennen we niet eens de plaats delict, laat staan de omstandigheden..."

Mr. McKee keek me aan.

"Wat denk je, Jesse?"

Ik keek op. Soms kreeg je het idee dat onze baas gedachten aan het lezen was. Hij had het spreekwoordelijke instinct zonder welke ons werk ondanks alle technische hulpmiddelen niet mogelijk zou zijn.

Ik lachte.

"Reynolds probeerde die kerel niet alleen te vermoorden. Hij had een reden...

"Denk je dat Giacometti hem heeft gestuurd?"

"Is het niet duidelijk? En Giacometti zou het echte doelwit kunnen zijn van deze mysterieuze moordenaar..."

Mr. McKee haalde zijn schouders op. "Het werd tijd dat je hem een bezoekje bracht, Jesse, vind je niet?" De baas draaide zich om en draaide zich om naar Caravaggio en Orry.

"Clive, je weet het beste over Klein Italië..."

"Waar," mompelde hij.

"Jij en Orry zouden daar naartoe moeten gaan en wat meer moeten rondkijken. Begin met het werven van onze informanten. We moeten weten wat er aan de hand is voordat het te laat is en voor de oerknal.