Читать книгу Moordenaarspijlen: Thriller - Henry Rohmer - Страница 9

5

We hebben Reynolds' persoonlijke bezittingen meegenomen. Om met de zus van Reynolds te praten, kozen we een aangenamere plek om te verblijven dan de 'Firenze'. Diagonaal ertegenover stond een coffeeshop. Daar hebben we wat donuts en zwarte koffie geserveerd.

De donkerharige schoonheid was zichtbaar in shock.

Maar...

Ze zou nog een paar vragen moeten beantwoorden.

Ze dronk haar koffie en kruiste vakkundig haar benen. De jurk die ze droeg liet het grootste deel van het bloot liggen.

"Dus je bent Mr. Grant's zus," zei ik.

Ze glimlachte flauw.

"U komt van de FBI, Mr Trevellian..."

"Je mag me Jesse noemen."

"Brenda. Brenda Reynolds. En als FBI-agenten weet u vast dat de naam waaronder mijn broer incheckte vals was.

Ik knikte.

En toen heb ik even met Milo gekeken.

Ze was geslaagd voor de eerste test. Tenminste, dat deed ze.

"Waar woon je?"

"In Chicago. Ik heb Bruce al jaren niet meer gezien. Hij was een beetje verdwaald. Weet je, we zijn 15 jaar uit elkaar. Hij was een volwassen man toen ik een kind was. Eigenlijk hebben we nooit veel met elkaar te maken gehad. Pas na de dood van mijn ouders heeft hij wat meer voor me gezorgd."

"Zijn er nog andere familieleden?"

"Niet dat ik weet."

"Waarom ben je hierheen gekomen, naar New York?" Ik vroeg het.

"Om Bruce te ontmoeten. Zoals ik al zei, ik had al jaren niets meer van hem gehoord. En toen, een paar dagen geleden, belde hij me op. Zei dat hij in de problemen zat en dat ik hierheen moest komen. Het klonk behoorlijk serieus...

"En je kwam meteen naar hier..."

"Zo is het. Zou je dat niet gedaan hebben? Mijn broer verdween jarenlang van de aardbodem... Ik was bang...

"Wat?" Ik ben er op ingegaan.

"Niets," zei ze, terwijl ze diep adem haalde. "Maar het is een manier om te denken."

"Weet je wat je broer voor de kost heeft gedaan?"

"Nee." Ze heeft haar ogen opgestoken. Haar donkere ogen keken me aan. "Om je de waarheid te zeggen, ik heb nooit zoveel willen weten. Hij was altijd al betrokken bij een of andere duistere zaak..." Ze haalde haar schouders op. "Hoe dan ook, hij was ook mijn broer."

"Hij was een loondoder," zei Milo koelbloedig.

Ik heb haar gelaatstrekken bestudeerd. Ze drukte haar lippen tegen elkaar en leek erg beheerst. Met een nonchalante handbeweging streelde ze een streng van haar gezicht.

"Bruce Reynolds stond al een tijdje op onze verlanglijstje."

"Daarom is hij waarschijnlijk ondergedoken."

"Het is mogelijk," zei Milo.

"Hoe is hij gestorven?" Brenda wendde zich tot mij.

Ik zei: "De man die hij ging vermoorden was duidelijk goed voorbereid op ongevraagde bezoeken en was hem voorgegaan. Met een kruisboog."

"Oh, mijn God..."

"Blijf je lang in New York?"

"Ja, ik had een paar dagen gepland. Zal ik Bruce moeten identificeren?"

"Het kan wachten," zei ik.

Ze knikte.

"Ik denk niet dat ik dat vandaag ook kan meemaken." Ze veegde haar hand over haar ogen, die er nu rood omrand uitzagen.

De dood van haar broer leek echt zijn tol te eisen van Brenda.

"Wat is die kerel die hem vermoord heeft?"

"We hebben geen idee."

"Als er iets is wat ik kan doen om de omstandigheden van Bruce's dood te verduidelijken, sta ik tot je dienst, Jesse! Ik zal opschrijven waar je me hier in New York kunt bereiken..." Ze nam een van de papieren servetten uit de coffeeshop en liet Milo haar een pen geven. Toen ze klaar was, gaf ze me het servet. Ik heb even gekeken naar wat ze had geschreven.

Het was een hoteladres in SoHo met een telefoonnummer.

Ze keek me aan.

"Nu, als je me wilt excuseren... Ik moet verwerken wat er is gebeurd!"

"Als je nog tijd hebt voor een paar dingen, Brenda..."

"Wat?

"Bent u de afzender van dit telegram?"

Ik haalde het uit mijn binnenzak en liet het haar zien.

Ze schudde haar hoofd.

"Nee,' mompelde ze. "Dat zijn alleen maar brieven..."

"Geen idee wat dit betekent of wie het heeft opgegeven?"

"Nee, ik zei het je!" Ze leek ineens een beetje prikkelbaar.

Vervolgens liet ik haar het notitieboekje zien. "Dan zou je niet weten wat je hiermee moet doen, of wel?"

"Nee! Ik heb echt geen idee.

Ze stond op en we volgden haar voorbeeld.

"Vaarwel, Jesse," ze ademde.