Читать книгу Samouczek języka angielskiego w zdaniach do tłumaczenia. Poziom średnio zaawansowany - Karolina Jekiełek - Страница 5

Czas present simple jest czasem podstawowym, którego używamy najczęściej. Dzięki niemu wyrażamy swoje zdanie i mówimy o zwyczajach, nawykach, rutynie oraz harmonogramach.

Najczęściej używamy czasu present simple z przysłówkami czasu, które określają jak często coś robimy lub nie robimy.

Czas present simple korzysta z operatora ‘do’ w celu utworzenia pytania i przeczenia. Czasowniki odmieniają się tylko w trzeciej osobie liczby pojedynczej!

Spójrzmy jak odmienia się czasownik ‘read’ – czytać w czasie present simple.

Twierdzenie:

I often read.

You often read.

He often reads.

She often reads.

It often reads.

We often read.

You often read.

They often read.

Jak widać na zaprezentowanym powyżej przykładzie, czasownik zmienia się tylko i wyłącznie w trzeciej osobie liczby pojedynczej. Do formy podstawowej czasownika dodajemy końcówkę ‘s’.

W tym momencie warto przypomnieć sobie sposób tworzenia liczby mnogiej, gdyż takie zasady będą obowiązywać przy zmianie lub braku zmiany końcówki ‘s’ lub ‘es’.

Zobaczymy na relację – liczba mnoga a czasownik w formie czasu present simple dla trzeciej osoby liczby pojedynczej:

Prawidłowa i podstawowa zmiana:

a book – books oraz I read – he reads

Końcówki syczące s, ss, sh, ch, x, dodajemy ‘es’:

a bus – buses oraz I watch – he watches

Do rzeczownika i czasownika zakończonego na ‘o’ dodajemy ‘es’:

a potato – potatoes oraz I go – he goes

Jeżeli rzeczownik i czasownik kończy się na ‘y’, zaś ‘y’ poprzedza samogłoska, dodajmy samo ‘s’:

a toy – toys oraz I play – he plays

Jeżeli rzeczownik i czasownik zakończone są na ‘y’, zaś ‘y’ poprzedzone jest spółgłoską, wtedy ‘y’ zamieniamy na ‘i’ i dodajemy ‘es’:

a strawberry – strawberries oraz I study– he studies

W pytaniu i przeczeniu pojawia się operator ‘do’. Operator wskazuje czas – tutaj, że jest to czas prosty (present simple). Operator poprzez swoje miejsce w zdaniu wskazuje czy jest to pytanie czy przeczenie. Operator jest czasownikiem pomocniczym, ale jest czasownikiem ważniejszym, bo określa rodzaj zdania i czas.

Zobaczmy:

Przeczenie:

Forma pełna = Forma skrócona

I do not often read. = I don’t often read.

You do not often read. = You don’t often read.

He does not often read.= He doesn’t often read.

She does not often read. = She doesn’t often read.

It does not often read. = It doesn’t often read.

We do not often read. = We don’t often read.

You do not often read. = You don’t often read.

They do not often read. = They don’t often read.

Uwaga 1.

Operator ‘do’, jak wspomniano, jest ważniejszy od czasownika, który niesie ze sobą znaczenie – tutaj znaczenie ma ‘read’, jednakże to do operatora ‘do’ przenosimy ‘s,’ a właściwie ‘es’ ponieważ czasownik ‘do’ zakończony jest na samogłoskę ‘o’.

He watches TV. – On ogląda telewizję.

He does not watch TV. – On nie ogląda telewizji.

Uwaga 2.

W przykładzie pokazuję, na którym miejscu pojawia się przysłówek czasu, znajduje się on pomiędzy osobą a czasownikiem:

He always watches TV.

Nawet, jeżeli jest to przeczenie, to i tak przysłówek czasu pozostaje przed czasownikiem:

He doesn’t often read.

Jednak do czasu present simple należy także czasownik ‘to be’, ponieważ dzięki niemu wyrażamy co jakie jest – i to się z chwili na chwilę nie zmienia.

Jednakże pozycja przysłówków czasu ulega zmianie, pojawiają się one po czasowniku ‘to be’.

I am always good. – Zawsze jestem dobry.

He is often late. – On często jest spóźniony.

Uwaga 3.

Operator ‘do’ jest czasownikiem pomocniczym, oprócz tego mamy jeszcze czasownik, ‘do’, który ma znaczenie – ‘robić’, np.:

What do you do – co robisz, czym się zajmujesz, jaka jest twoja praca?

Uwaga 4.

W poprzedniej części samouczka omówiono różnicę pomiędzy czasownikiem have i czasownikiem have got. Jak widać poniżej, podobieństwo pojawia się w twierdzeniu.

‘I have got a car.’ i ‘I have a car.’

Przeczenie wyglądałoby następująco:

‘I have not got a car.’ i I ‘do not have a car.’

A pytanie tak:

‘Have you got a car?’ i ‘Do you have a car?’

Pytanie:

Do I often read?

Do you often read?

Does he often read?

Does she often read?

Does it often read?

Do we often read?

Do you often read?

Do they often read?

Ponownie, jak widać w odmianie, operator jest ważniejszy, pojawia się na pierwszym miejscu i do niego dodajemy ‘es’. Można zapamiętać, że w zdaniu z trzecią osobą liczby pojedynczej końcówka ‘s’ może wystąpić tylko z jednym czasownikiem głównym – w twierdzeniu, lub z pomocniczym – w pytaniu i w przeczeniu.

Operator ‘do’ użyty w pytaniu będzie odpowiadać polskiemu ‘czy’, np.:

Do you live here? – (Czy) mieszkasz tutaj?

Krótka odpowiedź:

Twierdząca:

Yes, I do.

Yes, you do.

Yes, he does.

Yes, she does.

Yes, it does.

Yes, we do.

Yes, you do.

Yes, they do.

Przecząca:

No, I don’t.

No, you don’t.

No, he doesn’t.

No, she doesn’t.

No, it doesn’t.

No, we don’t.

No, you don’t.

No, they don’t.

Uwaga 5.

Jak wspominano we wstępie, w j. angielskim pojawia się tylko jedno przeczenie. Poznaliśmy słówko ‘any’, które stosujemy w pytaniach oraz w  przeczeniach, tak samo się dzieje przy innych konstrukcjach. Znamy także słówko ‘some’. Słowa te możemy łączyć tworząc inne słowa np. ‘thing’ – rzecz, ‘anything’ – cokolwiek, ‘something’ – coś, ‘no’ – które niesie ze sobą przeczenie i zmienia znaczenia słowa po dodaniu ‘thing’ tworzy ‘nothing’ – nic.

Mogę powiedzieć:

I like something. – Lubię coś.

I do not like anything. – Niczego nie lubię. ‘Any’ – jako zaprzeczenie pojawia się w słowie ‘anything’, jeżeli chcę użyć słowa ‘nothing’ to muszę pamiętać, że w j. angielskim może wystąpić tylko jedno przeczenie. Jeżeli pojawia się ono w słowie ‘nothing’, to nie może się ono pojawić w operatorze. Zdanie to będzie wyglądać następująco:

I like nothing. – Niczego nie lubię. A nie: I don’t like nothing.

Uwaga 6.

Czas Present Simple służy do wyrażania rzeczy, które się powtarzają, dlatego też użyjemy go mówiąc o rzeczach, które są określone przez plany i rozkłady, np.

The bus leaves at 4 p.m. – Autobus odjeżdża o czwartej.

Nawet jeżeli autobus będzie odjeżdzał w przeciągu najbliższych pięciu minut, to nie użyjemy innego czasu. Dlaczego?

– Dlatego, że kiedy przyjdziemy na przystanek, czy to w piątek, za tydzień, za miesiąc, autobus ten będzie również odjeżdżał z przystanku o tej godzinie. Tak samo się dzieje, kiedy mówimy o planach, kursach, które już zostały zaplanowane i ułożone, stąd mówimy:

The English course starts in September. – Kurs angielskiego zaczyna się we wrześniu.

The film finishes at 8 p.m. – Film kończy się o ósmej.

W takim razie poćwiczmy!

Zestaw I

Słownictwo:

Every day – codziennie

Leave for – wychodzić do

Have a shower – brać prysznic

Chinese – chiński

Meat – mięso

Czy często bierzesz prysznic?

Mój tata jest nauczycielem, uczy chińskiego.

Marta nie chodzi do pracy codziennie.

O której godzinie wychodzimy do pracy?

Ania, Maciek i ja nie jemy mięsa.

Jak ma na imię twoja mama?

Jak często się uczysz?

Czy Marcin jest w domu?

Nie lubię gotować.

Czytacie książki?

Do you often have a shower?

My dad/father is a teacher, he teaches Chinese.

Podając zawód, zawsze musimy użyć przedimka nieokreślonego a/an. W drugiej części zdania pojawia się ‘he’ ponieważ zawsze w zdaniu angielskim musi pojawić się podmiot – osoba, ewentualnie możemy przetłumaczyć: My dad is a teacher and teaches Chinese – tutaj używamy ‘and’ i pomijamy osobę, ponieważ chodzi cały czas o tą samą – mojego tatę.

Marta does not go to work every day.

Marta to 3 os. .poj (she), dlatego musimy użyć przeczenia does not (doesn’t), nie pojawi się doesn’t goes ponieważ końcówka ‘es’ wystąpić może tylko raz. Jej miejsce jest ściśle określone, tutaj jest to czasownik pomocniczy – operator. Jest on dużo ważniejszy, ponieważ sugeruje nam rodzaj zdania (twierdzenie, przeczenie, lub pytanie) oraz czas (teraźniejszy, przeszły, przyszły). Nie pojawi się a work ponieważ rzeczownik ‘work’ jest rzeczownikiem niepoliczalnym. Nie możemy również napisać everyday – słowo to pisane łącznie jest przymiotnikiem, np. codzienna rutyna, codzienny zwyczaj – everyday routine; everyday habit. Every day jest natomiast przysłówkiem częstotliwości, odpowiada na pytanie: ‘jak często’? – codziennie, każdego dnia.

(At) what time do we leave for work?

‘At’ – ‘O’ (używane z godziną) często jest pomijane, stąd znajduje się tutaj w nawiasie. Nasza fraza pytająca jest dość długa ‘at what time’ dopiero po niej pojawia się operator.

Ania, Maciek, and I don’t eat meat.

Nie możemy napisać a/the meat ponieważ mięso jest rzeczownikiem niepoliczalnym, możemy policzyć kotlety, filety ale nie mięso. Z rzeczownikami niepoliczalnymi nie używamy przedimków nieokreślonych a/an. Możemy po prostu zostawić pole puste. Jeżeli idzie o użycie przedimka określonego ‘the’, również go nie użyjemy, bo nie chodzi o żadne konkretne mięso,które nasi rozmówcy znają, tylko mięso w ogóle.

What is your mum’s/mother’s name?

Czasownik ‘to be’ pomimo tego, że tworzy pytania i przeczenia bez operatora ‘do,’ również przynależy do czasu present simple. Przy pytaniu, musimy zostosować inwersję, zamianę miejsca między osobą, a czasownikiem, ponieważ to czasownik ‘to be’ jest dla siebie operatorem.

Kolejna uwaga, jaką należy zrobić, to jeszcze ‘s – dopełniacz, odpowiadający na pytanie kogo? czego? Tutaj pojawia się imię (kogo?) mamy, więc musimy dodać ‘s aby to wyrazić.

How often do you study?

Na samym początku pojawia się fraza pytająca, dopiero na drugim miejscu operator.

Is Marcin at home?

Ponownie musimy użyć czasownika ‘to be’, w j. angielskim polskie słowo pytające ‘czy’ zostaje zastąpione operatorem odpowiednim dla danego czasu – tutaj czasownika ‘to be’. Mówimy zawsze ‘at home’, a nie in home, czy in the home

I don’t like cooking.

Po czasownikach like/love/hate drugi czasownik ma końcówkę –ing.

Do you read books?

W j. angielskim zawsze musi pojawić się osoba, to dzięki niej zdanie ma sens, jak wspomniałam we wstępie, bez osoby nie jesteśmy wstanie rozszyfrować wiadomości, gdyż nie ma końcówek fleksyjnych w j. angielskim. Osoba to jedna rzecz, drugą rzeczą jest operator ‘do’, który musi się pojawić. To dzięki jego obecności na pierwszym miejscu wiemy, że chodzi o pytanie. Nie możemy powiedzieć you read? Ani read?