Читать книгу Samouczek języka angielskiego w zdaniach do tłumaczenia. Poziom średnio zaawansowany - Karolina Jekiełek - Страница 6

Istnieje jeszcze jeden czas, jest to czas ciągły służący do wyrażania czynności, które są w trakcie, i o których zakończeniu bądź ich efekcie nie wiemy.

Przeanalizujmy polskie zdania:

Chodzę do szkoły. – I go to school.

Jest to czynność, która się powtarza, idę do szkoły, jestem tam, uczę się, wracam do domu, odrabiam zadania i natępnego dnia znowu idę do szkoły i tak przez kilka lub kilkanaście lat. Jest to nasz zwyczaj oraz rutyna, którą określamy poprzez użycie czasu present simple.

Idę do szkoły. – I am going to school.

Idę do szkoły teraz, za chwilę, nie wiem czy tam dojdę, wiem tylko, że dana osoba będzie w  drodze do szkoły. Czynność trwającą w danym momencie, której efektu/rezultatu nie znamy, wyrażamy czasem present continuous.

Porównajmy:

Jadę do szkoły. – jestem w trakcie

Wychodzę z domu – Jadę – Dojechałem

Teraz/Dzisiaj

Jeżdżę do szkoły. – zawsze to robię, dojeżdżam/przyjeżdżam tam.

Zeszły tydzień – Ten tydzień – Przyszły tydzień

Co tydzień

Innymi czasownikami są:

Lecę do Nowego Jorku. – teraz, wieczorem, jutro

Latam do Nowego Jorku na wakacje. – zawsze na wakacje, co roku.

Płynę do ciebie, zaczekaj. – właśnie to robię, zaraz będę i tobie pomogę.

Pływam szybko. – ogólnie pływam szybko, nie pływam w tym momencie, mogę siedzieć w domu, ale wiem, że potrafię pływać. Czasem pływam, a jak już to robię, to pływam szybko.

Czas present continuous bazuje na informacjach, które już posiadamy, czyli końcówce ‘-ing’, którą znamy z rozdziału ‘like’/‘love’/‘hate’ oraz odmienionego czasownika ‘to be’ w czasie teraźniejszym.

Zobaczmy jak czas teraźniejszy ciągły jest zbudowany:

Twierdzenie:

I am ….+-ing

You are ….+-ing

He is ….+-ing

She is ….+-ing

It is ….+-ing

We are ….+-ing

You are ….+-ing

They are ….+-ing

Uwaga 1.

Formy skrócone są takie same jak dla czasownika ‘to be’.

Uwaga 2.

Operatorem jest czasownik ‘to be’, co oznacza, że przeczenie tworzymy przez dodanie ‘not’, a pytanie przez inwersję czasownika ‘to be’ z podmiotem, a także, że krótkich odpowiedzi udzielamy przy pomocy czasownika ‘to be’.

Przeczenie:

I am not….+-ing

You are not ….+-ing

He is not ….+-ing

She is not….+-ing

It is not….+-ing

We are not….+-ing

You are not….+-ing

They are not….+-ing

Pytanie:

Am I…… +-ing?

Are you…… +-ing?

Is he…… +-ing?

Is she…… +-ing?

Is it…… +-ing?

Are we…… +-ing?

Are you…… +-ing?

Are they…… +-ing?

Krótka odpowiedź

Twierdząca:

Yes, I am.

Yes, you are.

Yes, he is.

Yes, she is.

Yes, it is.

Yes, we are.

Yes, you are.

Yes, they are.

Przecząca:

No, I am not.

No, you are not.

No he is not.

No, she is not.

No, it is not.

No, we are not.

No, you are not.

No, they are not.

Uwaga 3.

Kiedy czasownik kończy się na ‘e’, to ‘e’ usuwamy i dodajemy ‘ing.’

Popatrzmy na kilka przykładów zdań:

‘to write’

I am writing a letter. – Piszę list.

I am not writing a letter. – Nie piszę listu.

Am I writing a letter?

‘to ride’

I am riding a horse.

‘to type’

I am not typing a letter.

Uwaga 4.

Bardzo często mamy tendencję do dodawania w zdaniach z czasem teraźniejszym prostym, takich słówek jak:

Nnow – Teraz.

Right now. – Teraz.

At the moment. – W tym momencie.

Nie jest to jednak potrzebne, gdyż o tym, że to się dzieje teraz, w tym momencie, wiemy z samego czasu i jego budowy.

Uwaga 5.

Niekóre czasowniki nigdy nie wystąpią w czasie continuous, są to:

‘be’ – określamy coś, co jest stałe, np. jestem kobietą.

Have got (ale ‘have’ jak jeść, brać prysznic występuje w czasie continuous, natomiast mieć nie); mówię ‘I have got two brothers.’ – zawsze ich mam, nie tylko w danym momencie

think – myśleć, uważać

believe – wierzyć

understand – rozumieć

need – potrzebować

want – chcieć

like – lubić

love – kochać (Można by się było zapytać o ‘I’m loving it’ – nie jest to błędem, ale znaczenie jest idiomatyczne i potoczne, zbliżone do wyrażenia cieszyć się z czegoś)

hate – nienawidzić

czasowniki modalne np. can, must czy should.

Zestaw I

Słownictwo

difficult – trudny

disturb – przeszkadzać

episode – odcinek

smell – wąchać

fight – bić się, walczyć

sick – chory

s0 – więc

stay – zostać gdzieś/z kimś

argue – kłocić się

look for – szukać czegoś

glasses – okulary

Idę do sklepu, chcesz coś?

Nie rozumiem, to ćwiczenie jest trudne.

Tańczę i śpiewam, nie przeszadzaj mi.

Czy tata ogląda nowy odcinek Dr House’a?

Co gotujesz? Mogę powąchać?

Chcę teraz oglądać telewizję, nie chcę jeść obiadu!

Chłopcy się biją!

Mama jest chora, więc dzieci mieszkają z dziadkami.

– Jesteś w domu?

– Tak.

– A co robisz?

– Nic nie robię.

Rodzice się kłócą, a ja szukam okularów.

Odpowiedzi

I’m going to a shop. Do you want anything?

‘A shop’ ponieważ nie wiemy o jaki sklep chodzi. Jeżeli jednak rozmówcy wiedzą, bo jest to sklep do którego chodzą zawsze na zakupy, możemy powiedzieć ‘the shop’. W drugim zdaniu pojawia się czas present simple, ponieważ czasownik ‘want’ jest jednym z czasowników, który nie występuje w formie ciągłej, tj. w czasie present continuous. Pojawia się ‘anything’ zamiast ‘something’, ponieważ jest to pytanie, a w pytaniu zawsze użyjemy przedrostka ‘any’, przedrostek ‘some’ pojawia się w twierdzeniach, czasem w pytaniach grzecznościowych.

I don’t understand, this exercise is difficult.

Ponownie pojawia się czas present simple, ponieważ czasownik ‘understand’ nie występuje w czasie present continuous. W drugiej części pojawia się czasownik ‘to be’, który odmieniliśmy, czasownik ‘być’ również nie występuje w czasie present continuous.

I’m dancing and singing, don’t disturb me.

Nie napiszemy danceing ponieważ zawsze kiedy czasownik kończy się na ‘e’ odejmujemy ‘e’ i dopiero dodajemy ‘ing’, np. write – writing. W drugiej części zdania pojawia się tryb rozkazujący, come! – przyjdź! oraz don’t come! – nie przychodź! Tryb rozkazujący tworzymy używając podstawowej formy czasownika, nie dajemy żadnej osoby, bo domyślnie rozkazać możemy tylko 2 os. l.poj i mn., aby zaprzeczyć, przed czasownikiem pojawia się ‘don’t’.

Is dad watching a new episode of Dr House?

Ponieważ ‘dad’to 3. os. l.poj. (he) dlatego pojawia nam się ‘is.’ Przedimek nieokreślony ‘a’ musi się pojawić, ponieważ oznacza on jeden z wielu odcinków, jakiś, nie żaden konkretny. Jeżeli idzie o dopełniacz ‘of’ to stosujemy go mówiąc o rzeczach, gdybyśmy mówili o ludziach powiedzielibyśmy przykładowo:

mum’s dog – pies mamy.

What are you cooking? Can I smell?

‘Gotujesz’ czyli ‘ty gotujesz’ ze względu na odmienioną końcówkę, wiemy, że chodzi o osobę ‘ty.’ Ponieważ jest to pytanie, więc musimy zastosować inwersję, tj. zamienić miejscami osobę i czasownik. Na pierwszym miejscu jednak pojawia się słowo pytające ‘what’. ‘Czy mogę” wyrażymy poprzez czasownik can, który również tworzy pytanie przez inwersję i nie występuje w czasie continuous.

I want to watch TV now, I do not want to have dinner!

Czasownik ‘want’ nie występuje w formie continuous, stąd pojawia się czas present simple. Możemy również napisać ‘eat dinner’ jednakże ‘have’ jest częściej używane. W kolokacji ‘have dinner’ nie pojawia nam się przedimek nieokreślony ‘a’/’an’ ani określony ‘the’. Dodatkowo, zamiast frazy ‘have dinner’ możemy użyć czasownika ‘dine’, zdanie wyglądałoby wtedy następująco: I do not want to dine!

Boys are fighting!

Ponieważ pojawia się wykrzyknik, możemy wnioskować, że dana informacja podawana jest na bieżąco, stąd czas continuous.

Mum is sick, so children are staying with grandparents.

Czasownik ‘to be’ nie występuje w formie ciągłej, nie powiem mum is being sick lub mum ising sick. W drugiej części zdania pojawia się czas continuous, ponieważ z całego zdania, możemy wywnioskować, że jest to chwilowa sytuacja, np. tydzień, a zazwyczaj dzieci mieszkają z mamą.

– Are you at home?

– Yes, I am.

– What are you doing?

– I am doing nothing/ I am not doing anything.

Mówimy zawsze ‘at home’, nie używamy przedimków określonych lub nieokreślonych, możemy jadnakże powiedzieć in the house. W drugim zdaniu, pojawia nam się krótka odpowiedź, więc zgodnie z czasem, tutaj czasownikiem ‘to be’ pojawia się ‘yes, I am’. Trzecie zdanie, jest pytaniem o to, co dana osoba robi w danej chwili, stąd czas continuous. Ostatnie zdanie jest odpowiedzią i zgodnie z zasadą jednego przeczenia pojawia się ‘I am doing nothing’, lub ‘I am not doing anything,’ jako że przedrostek ‘any’ użyć możemy w pytaniu oraz przeczeniu. Nie mogę powiedzieć I am not doing nothing. Znaczyłoby to ‘I am doing everything’ – robię wszystko lub robię cokolwiek.

Parents are arguing and I am looking for glasses.

Ponieważ czasownik ‘argue’ zakończony jest na ‘e’, musimy odjąć tę samogłoskę i dopisać końcówkę ‘ing’.