Читать книгу Terapia zajęciowa - Группа авторов - Страница 27

Etap trzeci obejmuje ocenę obszarów zidentyfikowanych na etapie drugim za pomocą określonego i właściwie dobranego narzędzia. Celem oceny jest znalezienie prawdziwej przyczyny trudności doświadczanych przez pacjenta. Dokonuje się to poprzez dogłębną analizę osobistych, środowiskowych i zajęciowych czynników, które leżą u podstaw trudności w wykonywaniu czynności.

Stosowane narzędzie oceny zależy od analizowanego przypadku. Najczęściej wykorzystywana jest obserwacja, analiza aktywności, samoocena, pogłębiony wywiad jako narzędzia niewymagające żadnych dodatkowych uprawnień, a niezwykle przydatne w praktyce terapii zajęciowej. Można zastosować również specjalistyczne, stworzone przez terapeutę lub ogólnodostępne kwestionariusze (np. kwestionariusz zbalansowania zajęć – occupational balance, kwestionariusz jakości życia), testy funkcjonalne, wykonać przegląd dokumentów, przeprowadzić rozmowę z rodziną lub pracodawcą itd. Właściwy wybór zależy od stosowanych ram odniesienia, kwalifikacji i doświadczenia terapeuty (np. testy dostępne wyłącznie dla terapeutów integracji sensorycznej), jak również powinien być poparty dowodami naukowymi (np. rzetelny, trafny kwestionariusz, stosowany w danej grupie chorych).

Zebrane dane należy przeanalizować i zinterpretować, a następnie zaangażować pacjenta w dyskusję na temat znalezionej przyczyny problemu. Warto również, jeśli jest taka możliwość, podjąć dyskusję z członkami zespołu interdyscyplinarnego na temat oceny, rokowań, możliwości rozwiązania problemu. Końcowym etapem kroku trzeciego jest decyzja na temat kontynuacji lub przerwania procesu z powodu np. braku możliwości rozwiązania problemu. Krok trzeci, tak jak pozostałe, powinien być udokumentowany.