Читать книгу ТАНЛАНГАН АСАРЛАР - - Страница 29

Инсонни кутади энтикиб

Тоғлардаги ёлғиз бир сўқмоқ.

Кўзларини нигорон тикиб,

Инсонга йўл бўлмоқчи бу чоқ.

Инсон эса ўтар наридан,

Янги довон, қир ошар инсон.

Ўзгалар юрмаган тоғ йўлларидан

Қояларга тирмашар инсон.

Қалбини тарк этмайин умид,

Кутмоқликдан сўқмоқ толмайди.

Ўйларидан кетмайин умид,

Изларидан шўхлик қолмайди.

Вужудини яйратган балки

Инсон келар деган далдалармиди?

Девона бўлмаса севинчдан қалқиб,

Сохта умид билан алданармиди?..