Читать книгу Բանաստեղծություններ - იაკობ ცურტაველი - Страница 20

Իմ սիրտս ի քո վառ սիրուդ`

զէտ աշնան ղազէլ կու դողայ.

Արտսունք ի յերեսս ի վէր`

զէտ գարնան անձրեւ կու ցօղայ.

Հոգիս ի յիսնէ ելաւ,

մէկ մի քո ծոցոյդ ճար արա.

Ծոցիկս է ծոցիդ սովոր,

այլ ընդ ո՞ր երթայ, մեկ ասա´: