Читать книгу Przybądź Duchu Święty! - Ks. Dolindo Ruotolo - Страница 13

Rozważając poszczególne dary Ducha Świętego, zachowamy kolejność ich wyliczania u Izajasza oraz w nauczaniu Kościoła. Zauważmy najpierw, że dary, jako nadprzyrodzone uzdolnienia przygotowujące do osiągania kolejnych etapów na drodze doskonałości przez nadawanie władzom naszej duszy takiej sprawności, iż stają się szybko posłuszne natchnieniom łaski, zakładają ćwiczenie się w cnotach, które są doskonalone przez dary, ponieważ logiczne jest, że nie można doskonalić czegoś, co nawet nie jest zarysowane.

Brak cnót, tak powszechny u dusz, jest zatem przyczyną ich bezowocności w wymiarze nadprzyrodzonym, mimo że zostały bierzmowane. Niestety bardzo rzadko można znaleźć dusze, w których świeci blask darów Ducha Świętego albo zakwita choć jeden z nich. Duch Święty zstępuje na nie w Sakramencie Dojrzałości Chrześcijańskiej i wylewa swe dary, lecz one tkwią w nich niczym boska moc dołączona do władz i właściwie nie stają się uzdolnieniami, jeśli nie są pielęgnowane; nie przechodzą też od mocy do realizacji doskonałej cnoty, chyba że dusze podejmują wysiłek praktykowania cnót fundamentalnych, które te dary doskonalą.

Dary są zatem darmowym wylaniem, lecz wymagają przygotowania i współpracy, czyli pielęgnowania. Dlatego też rozważaniu poszczególnych darów będą towarzyszyły praktyczne sposoby jego pielęgnowania. Podkreślmy kolejny raz, gdyż ma to zasadnicze znaczenie – otrzymujemy dary Ducha Świętego razem z łaską, lecz wówczas są one zwykłymi władzami nadprzyrodzonymi. Nawet malutkie dziecko otrzymujące życie dostaje władze naturalne, które z czasem powinny być rozwijane.

Dary Ducha Świętego zaczynają rozwijać się w duszy pod wpływem łaski aktualnej i wprawiają w ruch cały nadprzyrodzony organizm. Wpływają one, choćby w stanie utajonym, na każdą zasługę. Pełne wykorzystanie darów następuje jedynie przez intensywne praktykowanie cnót, ponieważ dopiero wtedy dusza staje się posłuszna Bogu, wrażliwa na Jego działanie, i może być pobudzana do heroicznych czynów, które są w pełni dojrzałym owocem otrzymanego daru czy darów.