Читать книгу Казан – Мәскәү / Казань – Москва - Ленар Шаех - Страница 92

Җәйгә кердек, ә мин туңып йөрим,

Табалмыйча җылы җаныма.

Бер кояшка сузам кулларымны,

Бер үреләм шырпы кабына.

Шундый салкын. Никтер аңлый алмыйм:

Җәйдә кышмы, кышта җәй мәллә?..

Суытамы әллә сөю юклык,

Ялгыш адым, гөнаһ гамәлләр?..

Бу дөньяга җылы эзләп килдем,

Бир син, җиһан, җылың, жәлләмә!

Болай да бит салкын.

Ялкын юктан

Гаҗизләнгән башым әйләнә.

Ут төртимме, әллә дөрләтимме? –

Эсселәсен хәят, тирләсен.

Мин үзем дә җылы бирә алам,

Бирми икән дөнья, бирмәсен!

Мин үзем дә сөю бирә алам,

Күпме кирәк, мәгез, алыгыз!

Кесәгезгә акча итеп түгел,

Җанга ялкын итеп салыгыз!..

Мин үзем дә җылы бирә алам,

Тилмермәсен кеше, көтмәсен.

Яфрак хәтле гомер җылы эзләп,

Ялкын эзләп кенә үтмәсен!..

Яфрак кадәр гомер

җилгә очмас,

Мин ымсынам җәйнең таңына.

Җаным җылы, йөрәк кайнар әле,

Кояш ятмый шырпы кабында.

Яфрак кадәр гомер

җиргә төшмәс,

Күккә төшәр, бәлкем, кем белә…

Җылы бирәм сезгә, бер уч җылы,

Күпләр көтә, күпләр тилмерә…

Яфрак кадәр гомер

юкка чыкмас…

Мин ышанам…

Тоям мин аны…

Бүтән мәңге суынмаслык итеп

Җылытасы килә дөньяны!..