Читать книгу Real Madryt. Królewska era Galácticos - Leszek Orłowski - Страница 6

Piątek 12 września 2003 roku był w Madrycie pięknym dniem, jak niemal wszystkie o tej porze roku. Popołudniem liczni turyści przechadzali się pomiędzy najważniejszymi zabytkami stolicy Hiszpanii. Tych, którzy mijali niewielki, lecz uroczy kościół San Jerónimo leżący między muzeum Prado a parkiem Retiro, dziwiły tłum dziennikarzy z mikrofonami w dłoniach, gąszcz kamer rozstawionych na placu przed wejściem do świątyni i liczna grupa mieszkańców miasta z szalikami klubowymi Realu stojących za barierkami. W uliczkach obok rozlokowały się służące do nadawania transmisji live wozy wszystkich najważniejszych hiszpańskich stacji telewizyjnych. „Co tu się dzieje?”, pytali turyści miejscowych, którzy najwyraźniej czekali na coś bardzo ważnego. „Jak to, nie wiecie? Wielkie wydarzenie. Ślub córki Florentino Péreza!”, uświadamiano przybyszów. „Aaa, w takim razie trzeba poczekać…” Po kilkunastu minutach z kościoła dobiegł marsz Mendelssohna, a zaraz potem zaczęli wychodzić goście: Raúl, Zinédine Zidane, Roberto Carlos, wszyscy z małżonkami, i dalej, jeden po drugim, piłkarze najsłynniejszego klubu świata – Realu Madryt. Następnie pojawiła się młoda para. Gdy reporterzy rzucili się wykonywać swoją robotę, w drzwiach kościoła ukazał się szeroko uśmiechnięty, zadowolony z faktu, że zapewnił córce taki zestaw gości na ślubie, Florentino Pérez, prezydent klubu z Chamartín. Wyglądał jak król życia, szef wszystkich szefów, pan nad panami, człowiek absolutnie szczęśliwy… Bo też taki wówczas był. Ów ślub i początek sezonu 2003/04 stanowiły szczyt jego powodzenia w pierwszej kadencji prezydenta: dzień później obserwował z trybun stadionu imienia Santiago Bernabéu, jak jego zawodnicy, mimo że długo bawili się na weselu, rozbijają Real Valladolid 7:3.