Читать книгу Het glazen penthouse - Lies van Dalen - Страница 8

Ze was, voor ze hem leerde kennen, al jaren alleen en had niet durven dromen de man van haar leven nog een keer tegen te komen. En zeker niet zo’n man die helemaal in haar straatje past. Alles klopte. Alles wat ze in een man zocht had hij, dacht ze. Ze had in de loop der jaren dat ze alleen was vele goede vrienden leren kennen waar ze regelmatig mee uitging. Ze kon voor eigenlijk elke gelegenheid wel iemand bellen. Dat was haar zeer dierbaar en ze droeg haar vrienden dan ook op handen. En als ze ziek was kwam Roos van het penthouse aan de overkant en bracht haar vers sinaasappelsap. Gisla deed boodschappen voor haar; kijk, daar doe je het toch voor. Heerlijk zulke vriendinnen. Vriendschap is voor haar een van de belangrijkste zaken in het leven. Ze was niet meer gewend om drie of vier dagen in de week samen te zijn. Maar het viel haar niet zwaar met Evert, integendeel. Ze moest alleen enorm wennen weer samen te slapen er gingen in het begin nachten voorbij dat ze nauwelijks een oog dicht deed. Dat brak haar wel op, ze deed erg haar best weer te wennen aan een man in bed. Maar slaaptabletten waren vaak het alternatief. Ze zag het als een wonder dat het zo goed ging met Evert. Ze hadden het zo heerlijk samen, konden enorm genieten. Hij was weliswaar zeven jaar jonger, maar daar hadden ze geen van beiden een probleem mee. Hij zei, ik prijs mij gelukkig met een vrouw die zoveel ervaring heeft en er nog zo goed uitziet. Ze had al zoveel relaties gehad, maar dit was echt het einde. Jammer dat er nu al zo snel weer een cliënt was. Ze wilde eigenlijk nog even na dromen en genieten van het weekend. Wat zo fijn was met hem. Eigenlijk hebben ze voornamelijk in bed gelegen en in huis geklust. Hoewel Evert twee linkerhanden heeft, wilde hij haar toch helpen met een gordijnrail. Ze is nu nog steeds bang, dat als ze de gordijnen wat hard dicht trekt de rail op de grond ligt. Dus dat was geen succes. Daar is het dan ook bij gebleven. Ze heeft verder maar niets meer gevraagd; kan ze beter aan Thor overlaten. Evert, een lange, vriendelijk man, is stapelverliefd op haar en zij op hem. Zo mooi dat het van beide zijden is. Ze leerden elkaar anderhalf jaar geleden in een hotel kennen, een hotel in Brussel. Ze zaten daar opgesloten omdat de eigenaar de deur van het hotel niet meer open kreeg. Caroline had zoiets nog nooit meegemaakt, het was zo bizar. Mensen die echt bang waren; sommigen dachten dat het een gijzeling was. Caroline is niet snel bang en is een borrel aan de bar gaan drinken terwijl de eigenaar alles in het werk stelde het slot weer open te maken. Het was een klein hotelletje en Evert was daar ook op zakenreis. Caroline zat aan een tafeltje met een biertje en een boek. Ze zag Evert aan komen lopen. Wow dacht ze, dat is mijn type. Hij keek haar aan en er was gelijk een click. Hij vroeg heel beleefd of ze daar alleen zat en of ze nog wat te drinken wilde. Ze bleven elkaar aanstaren en daarna kon hij eigenlijk niet meer om haar heen. Daar hoefde ze niet over na te denken. Ze raakten aan de praat, inmiddels was na haast twee uur het slot opengebroken, maar zij hadden geen behoefte meer om weg te gaan. Het was toen 20.00 uur. De tijd vloog en voor ze het wisten was het een paar uur later. Ze boekten beiden nog een nacht bij en hebben uren met elkaar gesprekken. Over de kleine meer ook bijzondere aspecten van het leven en ze bleken op dezelfde golflente te zitten. Dat was snel duidelijk. Rond middernacht ging Caroline naar haar kamer. Ze nam Evert niet mee, dacht aan het boek De ideale vrouw is een bitch: ga nooit gelijk met een man naar bed, hij moet je veroveren en moeite voor je doen. Anders wordt het hem voorgeschoteld en verliest hij de aandacht. Hoewel ze dat ook wel zonder dat boek wist. Er vloeide de nodige alcohol. Maar ze bleef op haar hoede. Evert kon er wat van, maar hij bleef ook redelijk beleefd op zijn manier. En Caroline houdt van mannen met manieren. Ze zouden de volgende morgen samen ontbijten. En gingen met een nette kus allebei naar hun eigen hotelkamer. Wat zich daar in haar hoofd heeft afgespeeld, valt nauwelijks te beschrijven, euforisch was ze. De meest wilde fantasieën, het koste haar zelfs moeite niet naar zijn kamer te stappen. De topamine en oxytocine vloeiden door haar heen. Achteraf hoorde ze dat hij er zeker net zo’n moeite mee had. Wat ze al dacht. Zo gezegd zo gedaan, en daar zaten ze de volgende morgen allebei met een behoorlijke kater aan het ontbijt. Ze moesten er samen om lachen. Vind je mij in de ochtend ook een beetje leuk? vroeg Evert. Zie geen verandering, behalve dan dat je wat bleker bent, zei Caroline. Komt waarschijnlijk door het daglicht of door te veel drank. Ze maakten gelijk een afspraak voor het volgende weekend en daarna hebben ze elkaar niet meer uit het oog verloren. Hij kwam al snel met allerlei voorstellen, waar Caroline eigenlijk nog geen zin in had. Alles ging toch wel erg snel, Caroline was bang; ze vond het te veel in een keer. Verliefd zijn is het meest kwetsbare wat er is: je zal je weer helemaal open moeten stellen, dat had ze al lang niet gedaan na Thomas. Ze wist dat hij haar man zou worden en ze wilde hem, maar tegelijkertijd vond ze het doodeng. Jezelf weer helemaal geven, letterlijk en figuurlijk. En toch liet ze zich door de al de emoties meeslepen. Ze kon haast niet anders. Ze was echt zo verliefd, ongelooflijk.