Читать книгу Цудоўныя прыгоды ліцвінскай прынцэсы ў Дацкім Каралеўстве - Наталія Бадзілоўская - Страница 12

3000 г. да н. э. – 1500 г. да н. э. – эпоха неаліту, развіццё жывёлагадоўлі і земляробства.

1500 г. да н. э. – 400 г. да н. э. – бронзавы век, знікненне радавога ладу, росквіт гандлю. 400 г. да н. э. – распаўсюджванне аселага земляробства, пачатак жалезнага веку.

Каля 450 г. – перасяленне англаў і ютаў у Брытанію. Каля 500 г. – перасяленне данаў ў Ютландыю, асіміляцыя імі іншых плямёнаў.

Каля 800 г. – знікненне радавога ладу, пераход да феадальных стасункаў, пачатак напаўгандлёвыхнапаўваяўнічых экспедыцый вікінгаў, першыя спробы палітычнага аб’яднання пад кіраўніцтвам Ск’ельдунгаў (конунг Гудфрэд ў паўднёвай Даніі са сталіцай у Хэдэбю). 826 г. – першая хрысціянская місія ў Данію (франк Ансгар). Каля 850 – заваяванне паўночнаўсходняй Англіі.

Каля 900 г. – удзел у нарманскім заваяванні паўночнай Францыі.

950 г. – памёр першы кароль Даніі Горм Стары, які аб’яднаў цэнтральную Ютландыю. 950–985 г.г. – кароль Даніі Харальд I Сінезубы, уключыў ў каралеўства ўсю Ютландыю, астравы дацкага архіпелага і Сконэ (поўдзень Скандынавіі).

960 г. – хрышчэнне Харальда, афіцыйная дата прыняцця хрысціянства ў Даніі. 1018–1035 г.г. – кароль Кнуд Вялікі, на кароткі час аб’яднаў пад сваёй каронай Данію, Англію і Нарвегію.

1086 г. – буйное паўстанне, забіты кароль Кнуд IV Святы.

1157–1182 г.г. – кароль Вальдэмар I Вялікі. Пачатак новага росквіту Даніі і ўмацавання яе ваенна-палітычнай магутнасці. Пачатак новага этапу ваеннай экспансіі.

1180–1181 г.г. – антыфеадальнае паўстанне ў Сконэ. 1182–1202 г.г. – кароль Кнуд VI.

1202–1241 г.г. – кароль Вальдэмар II. 1219 г. – заваяванне паўночнай Эстоніі.

1227 г. – параза ў бойцы пры Борнхэведзе, што прывяло да страты раней заваяваных тэрыторый на германскім і славянскім узбярэжжах Балтыйскага мора (акрамя вострава Руген).

1282 г. – узмацніліся феадалы, яны вымушаюць караля Эрыка V падпісаць хартыю аб абмежаванні яго паўнамоцтваў. Пачатак грамадзянскай вайны паміж феадальнай алігархіяй і нямецкімі наймітамі караля.

1320-я г. – параза каралеўскіх войскаў у вайне, ліквідацыя каралеўскай улады.

1340–1375 г.г. – кароль Вальдэмар IV Атэрдаг, аднаўленне і ўмацаванне манархіі. 1346 г. – страта паўночнай Эстоніі.

1367–1370 г.г. – дацка-ганзейская вайна, параза Даніі.

1370 г. – Штральзундскі мір. Ганза атрымала права ўмешвацца ў абранне дацкіх каралёў. 1380 г. – дацка-нарвежская ўнія.

1397 г. – была заснавана Кальмарская ўнія Даніі, Швецыі і Нарвегіі (у склад яе ўваходзіла таксама Ісландыя), на чале якой паўстала Маргарыта Дацкая, у выніку ўся Скандынавія апынулася пад валадарствам дацкай кароны.

1448–1481 г.г. – кіраванне караля Крысціяна I.

1460 г. – Крысціян I абраны герцагам Шлезвіга і графам Гальштэйна, што азначала ўваходжанне гэтых тэрыторый у склад Даніі.