Читать книгу Sprawa Reinefartha - Philipp Marti - Страница 5

Niniejsza publikacja jest nieco zmienioną wersją mojej rozprawy doktorskiej „Der Fall Reinefarth – Nationalsozialismus und Vernichtungskrieg im Diskurs von Justiz und Öffentlichkeit der Bundesrepublik Deutschland (Sprawa Reinefartha – narodowy socjalizm i wojna na wyniszczenie jako temat dyskursu prawniczego i publicznego w Republice Federalnej Niemiec), przyjętej na początku 2013 roku przez Wydział Filozoficzno-Historyczny Uniwersytetu Berneńskiego.

Wiele osób pomagało mi w tym przedsięwzięciu, wydatnie się przyczyniając do jego realizacji. Słowa podziękowania należą się przede wszystkim mojemu promotorowi profesorowi Stigowi Försterowi, człowiekowi o niebywale szerokim horyzoncie zainteresowań zarówno tematycznych, jak i metodologicznych, z entuzjazmem podchodzącemu do prac swoich uczniów. Potrafi on krytycznym okiem, zawsze jednak dodając zachęty, wspierać koncepcje badawcze. Profesorowi Sönkemu Neitzlowi bardzo dziękuję za zrecenzowanie pracy i za pomocne wskazówki, które znalazły odzwierciedlenie w tej publikacji.

Decydującego rozmachu dysertacja nabrała dzięki półrocznemu urlopowi naukowemu, który spędziłem w większości w Archiwum Kraju Związkowego Szlezwik-Holsztyn w Szlezwiku i Archiwum Syltu w Westerlandzie. Za pomoc w przygotowywaniu podstawy materiałowej składam w tym miejscu podziękowania ich pracownikom, jak i pracownikom wszystkich archiwów i bibliotek, z których korzystałem. Nie mogę też nie wspomnieć o moim pracodawcy i reprezentującym go kierownictwie gimnazjum w Burgdorfie, które chętnie udzieliło mi koniecznego urlopu, abym mógł zintensyfikować badania.

Mój pobyt w Szlezwiku zaowocował nawiązaniem kontaktu z Instytutem Historii Współczesnej i Regionalnej Szlezwika-Holsztynu Uniwersytetu Flensburskiego (Institüt fur schleswig-holsteinische Zeit- und Regionalgeschichte – IZRG). Wymiana naukowa i wsparcie logistyczne na miejscu przerodziło się w trwałą współpracę, a ta z kolei zaowocowała propozycją, by moją rozprawą ze względu na jej odniesienia do historii regionalnej zapoczątkować nową serię publikacji Instytutu. Niniejsza książka w obecnej formie byłaby nie do pomyślenia bez współpracy z IZRG pod kierownictwem profesorów Uwego Dankera i Roberta Bohna. Podczas przygotowań do publikacji mogłem polegać na kompetentnej pomocy dr. Sebastiana Lehmanna, który swoim doświadczeniem, kontaktami i inicjatywą wiele mi ułatwił. Radość IZRG z powstającego tomu, o której mi mówił, była dla mnie wielką zachętą.

Wiele innych osób położyło szczególne zasługi dla mojej dysertacji. Kiedy zaczynałem nad nią pracować, jedynym znanym mi niemieckojęzycznym historykiem, który szczególnie się interesował osobą Heinza Reinefartha, był Andreas Mix. Od samego początku z altruizmem dzielił się ze mną swoją wiedzą, a i później służył mi niejednokrotnie radą i pomocą. Ważnym źródłem inspiracji na wczesnym etapie pracy było też kolokwium badawcze na Wydziale Historii Najnowszej i Współczesnej Instytutu Historii Uniwersytetu Berneńskiego. Wszystkim uczestnikom dziękuję za konstruktywne uwagi, które – zgodnie z celem takich spotkań – podważały wprawdzie wiele stwierdzeń, ostatecznie jednak pomogły zoptymalizować koncepcyjne ukierunkowanie rozprawy. Cenne fachowe wskazówki otrzymywałem także od dr. Michaela Albertiego i dr. René Küppera. Z wdzięcznością chciałbym wspomnieć również Manfreda Jossa, Jakoba Scheuermeiera, Stefana Schmida, Thomasa Schmida, Christopha Sperisena, Christopha Zaugga i Franciskę Zaugg, którzy nie szczędzili czasu i trudu, by krytycznie przeczytać części maszynopisu.

Szczególne podziękowanie wreszcie należy się instytucjom, które szczodrymi subwencjami tę publikację w ogóle umożliwiły. Są to Gmina Sylt na wniosek komunalnego Wydziału do spraw Szkolnictwa, Młodzieży, Kultury i Sportu, Centrala Krajowa Kształcenia Politycznego w Szlezwiku-Holsztynie, fundacja Stiftung Nordfriesland oraz IZRG, który również pod tym względem wsparł moje przedsięwzięcie.

Na koniec chciałbym wyrazić podziękowanie mojemu najbliższemu otoczeniu za oparcie, jakie dane mi było odczuwać przez lata pracy nad dysertacją. Mojej rodzinie i przyjaciołom, a także kręgowi osób ze środowiska uniwersyteckiego i zawodowego, będących dla mnie autorytetami, słowem: wszystkim, którzy czują się ze mną związani i w jakikolwiek sposób pomocnie uczestniczyli w projekcie i jego postępach oraz w tym wszystkim, co zazwyczaj takiemu przedsięwzięciu towarzyszy. Im dedykuję tę książkę.

Philipp Marti

Berno, styczeń 2014 roku