Читать книгу Ulysses Moore. - Pierdomenico Baccalario - Страница 13

Drodzy Czytelnicy,

historia Jasona, Julii i Ricka oraz wszystkich ich przyjaciół, którzy wspólnymi siłami założyli na nowo Klub Podróżników w Wyobraźni, tak się kończy, jak się zaczęła.

Z tego, co zdołałem się dowiedzieć, wynika, że Klub jest jeszcze otwarty i organizuje liczne ważne wyprawy do nowych Miejsc z Wyobraźni. Bliźnięta i ich przyjaciele nadal prowadzą swoją działalność. Jak się zdaje, nie zmienia się także liczba zapisanych.

Członkowie Klubu otrzymują regularnie pismo zawierające wiadomości i opisy ciekawszych miejsc do zwiedzania, tajemnic, które zasługują na odkrycie, i Postaci z Wyobraźni, o których należy coś wiedzieć. Pismo można otrzymać przez zwykłą pocztę, oczywiście ze znaczkami z Kilmore Cove. Jak nas przekonała zmarła pani nauczycielka Stella, poczta w trudnych sytuacjach jest rzeczywiście jedynym urzędem, który naprawdę działa.

Na zakończenie tej długiej przygody, jeśli nadal macie ochotę na odkrywanie sekretów i tajemnicze wyprawy, a przy tym dość odwagi, gorąco polecam Wam ten Klub. By przywołać tu szumne słowa braci Nożyców, którzy zaraz po powrocie ze swoich wakacji w tropiku zapisali się do niego: „Jeżeli umiecie czytać, podczas gdy inni tego nie potrafią, jeżeli piszecie albo rysujecie, gdy wasi przyjaciele nieustannie się nudzą, jeśli macie dobre oko do fotografowania rzeczy, których inni nie dostrzegają, albo krążą wam po głowie uparcie jakieś pytania bez odpowiedzi, to Klub Podróżników w Wyobraźni jest w sam raz dla was”.

Nie wahajcie się zatem: mogłoby to być właściwe miejsce na pogawędki o miejscach, ludziach i sprawach, które – choć wyimaginowane – są z przeznacze-nia nieśmiertelne.

I może to jest na koniec kolejna łamigłówka Ulyssesa Moore’a?

Szczerze Wam oddany,

Pierdomenico

PS. Załączyłem tu adres Klubu.